သည်နေ့က CEOပြန်ရွေးချယ်မဲ့နေ့ လူတွေစုံနေပြီဖြစ်သော်လဲ တစ်ယောက်သော သူကမလာသေး ထိုသူက လူတိုင်းသိရှိထားတဲ့တည်မြတ်မင်းနွယ်ဆိုသူဖြစ်သည်
ဘုတ်အဖွဲ့၀င်တွေက တိုးတိုး နဲ့ပြောနေကြပြီး
ခန့်ခွန်းစံရာကတော့ ငြိမ်သက်စွာ ငွေတွေကိုသူသုံးထားမိထားတာမလို့အခုချိန်ထိရင်မအေးရ
သူသာမနိုင်ရင် ထောင်ကျမှာဧကန်ပင်
Joeမှာလဲ မနက်ထဲကဖုန်းဆက်တာအခုထိမကိုင်
ဘယ်သွားနေမှန်းမသိလို့စိတ်ပူရတာကတစ်ကြောင်း
တစ်ကယ်ပါပဲကွယ်
"ကိုကို.....ကလေးတို့လွန်သွားပြီထင်တယ်"
နေစက်၀န်း တည်မြတ်မင်းနွယ်ရဲ့ နက်ကတိုင်ကို ချည်ပေးရင်းညိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်
"ကိုယ်လည်းမတတ်နိုင်ဘူး အခုချိန်မှာ ကိုယ်ကရှယ်ယာအများဆုံးဆိုတော့
ကိုယ်နိုင်မှာလေ တစ်ကယ်လို့ကိုယ်မနိုင်လဲမင်းနိုင်မှာလေ"
"ဘာလို့လဲ"
"လင့်ပစ္စည်းမယားပိုင် မယားပစ္စည်းလင်ပိုင်တဲ့"
"ဟာ ........ကိုကိုနော် အကောင်းပြောနေတညကို"
"ကိုယ်လဲအကောင်းပြောနေတာလေ ...မင်းပဲမျက်နှာပူလို့ရှယ်ယာတွေအကုန်လုံးထိုးပေးပြီးတော့ ကိုကိုကရော မျက်နှာမပူရဘူးလား"
"အင့်....မသိဘူး အပေးအယူနဲ့လေ ကိုကိုက"
ထိုစကားကြောင့်တည်မြတ်မင်းနွယ်မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်
ညတုန်းက နေစက်၀န်းမှာ သူပိုင်တဲ့ရှယ်ယာတွေပေးကာ ခန့်ခွန်းစံရာအပေါ်အထင်လွဲခဲ့ကြောင်း နဲ့မျက်နှာပူကြောင်းပြောကာ အစည်းအဝေးကိုတည်မြတ်မင်းနွယ်အားသွားခိုင်းသည်
တည်မြတ်မင်းနွယ်က ထိုအကြောင်းအရာကိုအခွင့်ကောင်းယူကာ စိတ်ကြိုက်စားခွင့်တောင်းသည် နေစက်၀န်းမှာချော့မော့လဲစျေးစစ်မရတာကြောင့်နောက်ဆုံးလိုက်လျောပေးလိုက်ရသည်
"တစ်အားကြီးလဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပါနဲ့ကိုကို ကသူ့ရဲ့ညီပဲ သူအလွဲသုံးစားလုပ်ထားတာတွေကို ကိုယ် CEOဖြစ်ရင် ပြန်ကာကွယ်ပေးမယ် ပြီးတော့ ပြန်လာရင်သတင်းကောင်းပြောစရာရှိတယ်"
