တည်မြတ်မင်းနွယ်... နေစက်ဝန်း ရဲ့ချယ်ရီသီးလေးကိုငုံလိုက်ကာလျှာနဲ့လျက်လိုက်သည်
ရင်ဘတ် ထက်အေးစက်သွားတဲ့ခံစားချက်က..သွေးတွေကိုရပ်တန့်သွားစေသိအလား....ကြည်သီးများထကာ...နေစက်ဝန်း ခြေထောက်များကုပ်သွားသည်
"အင်း....."
တည်မြတ်မင်းနွယ် ပစ်မှားချင်နေတဲ့ရက်ဘတ်ကမြတ်နိုးမှုလေးကိုအားနဲ့စုပ်ယူကာငုံထွေးနေသည်
တစ်ခါမှမခံစားဘူးတဲ့ခံစားချက်ကနေစက်ဝန်းကိုနေလို့မရဖြစ်စေကာ...ခန္ဓာကိုယ် ကတွန့်ထိုးနေမိသည်....
ခံစားချက်ကတစ်ဖြည်းဖြည်းကောင်းမွန်တာကြောင့်ခါးလေးပင်ကော့တတ်လာသည်
မြောက်တက်လာတဲ့ခါးကိုတည်မြတ်မင်းနွယ်လက်ထိုးကာခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခါကိုထိစပ်အောင်ဖက်တွယ်လိုက်သည်
"အင်း.....ကိုကို....အ...မကိုက်နဲ့နာတယ်"
နေစက်ဝန်း ရဲ့နာတယ်လို့ပြောတာကြောင့်...
တည်မြတ်မင်းနွယ် အားထည့်ကာပိုစုပ်ယူကိုက်ခဲလိုက်သည်
"အင့်....ကိုကို...."
နေစက်ဝန်း နာကျင်စွာငြီးလိုက်သည်
ရင်ဘက်နှစ်ဖက်လုံးကိုစိတ်ကြိုက်သောင်းကျန်းပစ်ကာ...နှုတ်ခမ်းထက်ကိုပြန်ဦးတည်လိုက်သည်..
နှုတ်ခမ်းထက်အတော်ကြာနမ်းပြီးတည်မြတ်မင်းနွယ်...နမ်းနေရာကခွာလိုက်ပြီးနေစက်ဝန်းကိုကြည့်လိုက်သည်
နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြား...ငွေမျှင်ရောင်အချစ်ကြိုးလေးကတန်းထားပြီး..... စိတ်ကြိုက်သောင်းကျန်းထားတဲ့...နှုတ်ခမ်းလေးမှာနီရဲနေကာအပေါ်ကိုပုံမှန်ထက်ဖူးထွက်နေသည်
မောဟိုက်မှုကြောင့်ရင်ဘတ်ကနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နဲ့
အသက်ရှူနေလေသည်
နှစ်ယောက် သားစကားမဆိုဘဲတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စိုက်ကြည့်ကာ..တည်မြတ်မင်းနွယ် ...နေစက်ဝန်း ရဲ့
မျက်ဝန်းထောင့်ကကျနေတဲ့မျက်ရည်စတွေကို...
ခပ်ဖွဖွနမ်းရင်း....
.နှုတ်ခမ်းတို့ကိုတစ်ဖန်ဂဟေဆပ်လေသည်
အနမ်းတို့ကစောနကနဲ့မတူစွာပိုမိုနူးညံ့လေသည်....
၁၅မိနစ် လောက်နမ်းပြီးကာမှ....
