GÜLTEPE|BXB

43

Önceki bölümü atlamayın 🦎

••••

Uğur'un mesajıyla olduğum yerde kalakaldım. Beni istiyordu. Bana ihtiyacı olduğunu söylüyordu. Öpüşmekten ilerisine gidemediği iz bunca zamanda ona olan muhtaçlığım hat safhadaydı. Onu deli gibi istiyordum.

Hızla üzerimdekileri çıkarmış ve kendimi kontrol etmeye başlamıştım. Bence gayet iyiydim. Aslında üzerimdekileri çıkarmadan da gidebilirdim. Nasıl olsa birazdan üzerimde bir şey olmayacaktı.

"Hazan ne ergen ergen düşüncelerin var amına koyayım."

Ergenliğime yeni girmiş gibi bir azgınlık vardı üzerimde. Kendi kendime söylenmeye başladım en sonunda. Bu çocuk beni deli ediyordu şakasız.

Odadan çıktım ve bizimkilerin yanına ilerledim. Babam evde olduğu için biraz zor çıkacaktım. Gürkan'a haber vermiştim aslında. Biri ararsa yanında olduğumu söyleyecekti.

Babam hâlâ ilişkimizi bilmiyordu. Bilse sağ olur muydum orası meçhul.

"Ben Gürkan'ın yanına gidiyorum." Dedim ve çıkış kapısına yöneldim. Ama arkamdan gelen sesle babama dönmek zorunda kaldım.

"Otur şuraya. Bir şey konuşacağız." Sesi kızgın değil de umursamaz duruyordu. Bir şey olduğu belliydi ama.

Koltuğa geçip oturduğumda annem de üzüntüyle bana bakmaya başladı. Kardelen de çok gergindi. Korkmaya başladığımda anneme sorgulatıcı bakışlar attım ama konuşmadı.

"Haftaya Selami'nin kızını istemeye gidiyoruz. Hazırla kendini."

Babamın konuşmasıyla olduğum yerde kaldım. Sevgilime gitmek istiyordum şu an. Bunların hepsi bir kabus olsun istiyordum.

"Hayır. İstemiyorum." Ayağa kalkarak bağırmaya başladım. Beni buna zorlayamazdı. Yapamazdı böyle iğrenç bir şeyi.

"Senin isteğin önemli değil." Dedi sakince. Ben önemsizdim. Ben değersizdim. Onun gözünde yoktum ben.

"Ahmet saçmalama. Elin kızının da başını mı yakacaksın be adam." Annem konuştuğunda son çarem olarak ona baktım. O kurtarırdı beni bu durumdan. Her şeyin üstesinden gelirdi o.

"Sordum bile Selami'ye. Kızına sordu, 'olur' demiş kız. Kimsenin başının yandığı bir durum yok." Kızın isteği yeter mi sanıyordu sahiden?

"Benim eşcinsel olduğumu bilmiyor, değil mi?" Tabii ki de bilmiyordu. Ama beni araştırmaya başladıklarında öğreneceklerdi bile. Tüm mahalle gay olduğumu biliyordu.

"Kes sesini!" Diye bağırdığında bana yaklaştı ve yanağıma evi çınlatacak şekilde tokat attı. Yerimden fırladım ve sinirle ona bakmaya başladım. Ellerim titriyordu sinirden. Beni neden düşünmüyordu ki? Kimsenin başı yanmayacaktı, peki ya benim? Ben ne olacaktım.

"Kesmiyorum. Eşcinsel ve başkasına aşık olduğumu bildiğin halde bu yaptığın şeyin hükmü yok bende. Kabul etmiyorum."

"Sikerim aşkını. Erkeğe aşık mı olunurmuş? Nerden aklına düştü bu iğrenç şey?" Asıl iğrenç olan kendisiydi. Oğlunu önemsemeyen, sevmeyen kendisiydi.

"Senin düşüncelerin kadar iğrenç değil baba!" Kardelen sinirle ayaklanıp bağırdığında babam kan doğru yürümeye başladı. Vuracakken annem elini tuttu.

"Oğluma vurdun ses edemedim, kızıma dokunduğun an gebertirim seni." Dedi sert bir ses tonuyla. Babam sinirle hepimize bakmaya başladı.

"Senin yüzünden böyle oldu bu çocuk. Bu bücürü de şımarttın babasına ses çıkarır oldu."