GÜLTEPE|BXB

27

Gecikti biraz kusura bakmayın ama size çok güzel olduğunu düşündüğüm bir bölümle geldim. Yani öyledir bence. Bi okuyun karar verin

Bu arada kurgunun adına en başta mahalle adı demiştim ama değiştirdim. Aşağıda anlarsınız zaten.

••••

Heyecandan geberecek gibi hissediyordum. Ellerim ayaklarım titriyor, avuç içlerim vücudumdan bütün suları atmaya yeminliymiş gibi terliyordu.

Hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu. Kendime gelmiştim. Yüzüm, gözüm düzelmiş, eski yakışıklılığıma kavuşmuştum.

Bugün ise Uğur ile buluşacaktık. Mesajlaşmalar harici konuşamıyorduk bir haftadır. Bacağı anca kendine gelmişti onun da.

Tamamen iyi olduğumuza emin olduğumuz da ise buluşmaya karar verdik. Nereye gideceğimizi bilmiyordum. Her şeyi ona bırakmıştım.

Gerçi nereye gidersek gidelim benim için sorun değildi. Onun yanında olduğum sürece nerde olduğumuz, ne olduğumuz önemsizdi. Yanımda olması yeterliydi benim için.

"Nereye gidiyorsun? Bu şıklık ne ayrıca?" Odaya dalan Kardelen ile yerimde sıçradım. Aynadan gördüğüm kadarıyla şaşkındı. Biraz fazla mı abartmıştım acaba?

"Olmamış mı?" Diye sordum üzerime bakarak. Siyah bir gömlek ve siyah bir pantolon giymiştim. Saçlarım mı kötüydü? Hayır her zamanki gibiydi. Parfüm mü fazla kaçmıştı?

"Gayet iyisin. Peki bu şıklığın sebebi ne?"

"Uğur ile buluşacağız." Dedim heyecanla. Sesli söyleyince değişik gelmişti kulağıma. Oha! Cidden buluşuyorduk lan.

"Sevgili misiniz cidden?" Diye sorduğunda duraksadım. Değildik ama bu geceden sonra her şey belli olacaktı. Korkmuyor değildim. Çok zor olacaktı.

"Olmayalım mı?" Ona takıldığımda gülümsedi. Kapının yanında durmayı bırakıp yanıma geldi. Ona döndüm. Gömleğimin yakalarını düzeltti.

"Olma desem olmayacaksın sanki."

"Olacağım tabii lan. Yıllardır bu anı bekliyorum ben." Dediğimde koluma vurdu. Gülümseyip saçlarını okşadım. Her an yanımda olmuştu. Her ağladığım da, güldüğüm de.

"Seni üzerse döverim o çocuğu." Elini yumruk yaptığında güldüm. Elini tutup, avuçlarım arasına aldım. Hafif hüzün vardı gözlerinde. Nedenini az çok anlayabiliyordum.

"Neler çektiğimi en çok sen biliyorsun. Yaşadığım şeyler kolay değildi hiç. Şimdi bunların hepsi bir rüya gibi geliyor. Birazdan sen gelip başımdan aşağı su döküp uyandıracakmışsın gibi." Dediklerime kıkırdadı. Çok korkuyordum bunun bitmesinden. Hem de çok fazla.

"Ben bile inanamıyorum. Ama çok mutluyum. Sonunda çektiğin şeyler son bulacak. Yine de sen dikkat abi, olur mu?" Neden dediğini çok iyi biliyordum. Babam yüzünden incinmemden korkuyordu.

"Ederim güzelim." Sözümü bitirir bitirmez telefonum çalınca uzanıp elime aldım. Uğur arıyordu. Hemen açtım. Arka sokakların birinde beklediğini söyleyip kapattığında. Son kez kendimi kontrol ettim. Gayet iyi duruyordum bence.

"İyisin artık yeter. Git." Diye bağırdığında yanağını sulu sulu öpüp odadan kaçtım. "Ya pislik. Yapma dedim şunu bin kere!" Yanağını koparırcasına kaşıdığına emindim şu an.

Ona daha fazla aldırmadan evden çıktım. Babam artık çıkmama bir şey demiyordu. Sanırım az kalsın ölüyorum diye insafa falan gelmişti. Bilmiyorum. Benimle de pek uğraşmıyordu. Yine de dikkatli olmam gerekiyordu.