GÜLTEPE|BXB

36

Selam🌸

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.  İyi olun lütfen 🥺💕

••••

Uğur'dan

Basılmıştık.

Babam eve girip bana doğru bağırmaya başlayınca ikimizi de panik sarmıştı. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Üstelik ben çıplaktım.

"Hazan pencereden atla."

"Saçmalama ulan. 3.kattayız ölürüm amına koyayım." Aklıma başka bir şey gelmiyordu. Dolabıma sığmazdı, yatağın yanında görünürdü, altına sığmazdı.

"Ne yapacağız?" Diye sordum. Bana şaşkın bakıyordu hâlâ. Şoktan çıkamamıştı.

"Uğur ne olursa olsun seni sevdiğimi unutma olur mu sevgilim? Çok seviyorum seni."

"Ne diyorsun geri zekalı? Ölecek gibi konuşma."

"Baban odaya dalarsa bu çok mümkün." Saçma sapan konuşmasına göz devirdim. Tamam utanç verici ve kötü görünüyordu ama sonuçta sevgilimleydim. Ve kaç yaşında adamdım. Bu çocukla poker atmak için sevgili olmamıştım ben. Bunları düşünmesi de gerekti.

"Saçmalama. Arkanı dön de hemen giyineyim."

"Giyin işte ya ne olacak?" Hâlâ derdi başkaydı itin. Kafasına bir tane tokat attım. Oflayıp arkasını döndü.

Tamam ben de istiyordum ama bu şekilde olmazdı. Aklımda daha farklı şeyler vardı benim. Ayaküstü sevgilimle sevişmek değildi isteğim yani.

Üzerimi hızla giyindim ve kapıya doğru ilerledim. Hazan yüzüme dik dik bakarken arkamdan gelmesini ima ettim ama bana sen mal mısın bakışı atmaya başladı.

"Bebeğim bir şey olmayacak gel. Evde olmana bir şey demez. O halde görmemeli bizi." Umarım bir şey demezdi. Emin değildim ama yine de başka çaremiz yoktu.

Odadan çıktığımda arkamdan gelmeye başladı o da. Bana güvenmesi hoşuma gitmişti. Ona gülümseyip salona doğru adımladım. İlk önce ben girdim ve babama selam verdim.

Tek kişilik koltukta oturmuş bir bacağını sallıyordu. Gergindi. Ve yalnız değildi. Yanındaki koltukta oturan kadına döndü bakışlarım. Hafif gülümsedim. Yüzüme dik dik bakmaya başladı.

"Hoş geldiniz. Baba hanımefendi kim?" Diye sorduğumda cevap vermedi. Görüştüğü biri miydi yoksa? Öyle olsa önceden haber vermesi gerekirdi. Çat kapı getirmezdi kimseyi babam.

"Hazan'a söyle, o da gelsin." Bu adamdan bir şey saklamak imkansızdı. İyi ki onu odada saklamak gibi bir salaklık yapmamıştım.

Babamın sesini duyar duymaz içeri girdi Hazan. Başıyla selam verdi babama. Gerginliğini o da çok net hissediyordu. Ama garip bir şekilde bize karşı değil gibiydi gerginliği.

"Oturun şöyle." İkimize yönelik sert bir sesle konuştuğunda ikiletmeden koltuğa oturduk. Aramızda mesafe bırakarak. Daha fazla gözüne batmak istemiyorduk.

"Baba hâlâ hanımefendinin kim olduğunu söylemedin." Dediğimde derin bir nefes verdi babam. Onu geren mevzu bu gibiydi. Açıkçası korkmaya başlıyordum.

"Uğur beni tanımadın mı?" Kadın konuştuğunda bakışlarım ona döndü. Tanımamıştım. Onu daha önce gördüğümü sanmıyordum.

"Kusura bakmayın. Tanıyamadım." Dedim mahçup bir ses tonuyla.

"Hatırlamana gerek yok zaten." Dedi babam sert bir ses tonuyla. Kadına kızgın gibiydi. Gözleri dolu dolu bakıyordu ayrıca. Hazan'a döndü bakışlarım. Şaşkınlıkla içinde bana bakıyordu. Ne olduğunu anlamıyordum. Anlamak istemiyordum.