GÜLTEPE|BXB

31

Bir önceki bölümün yorum sayısı bir tık kalbimi kırdı 😞

••••

Heyecandan kusacak gibi hissediyordum.

Uğur'un babasının beni çağırmasından sonra anında hazırlanmaya başladım. Eşofmanlarımı çıkardım. Üzerime pantolon ve gömlek giydim.

Elimde bir tek çiçek, çikolatam eksikti. O da olsa istemeye gidecek erkek tarafı gibi hissedecektim. Acaba bir gün onun da gerginliğini hisseder miydim? İstemeye gidecek halim yoktu tabii ki ama evlilik telaşını yaşamak istiyordum Uğur'la.

Henüz erkendi tabii ki. Hem okulumuz vardı önümüzde hem de yeni başlamıştık. Bir de benim aile sorunları vardı tabii ki.

"Nereye oğlum bu saatte?" Annem birden konuştuğunda daldığım için irkildim. Arkamı dönüp ona baktığımda yarım ağız sırıtarak bana bakıyordu.

"Sevgilimin yanına gidiyorum." Dediğimde yanıma gelip enseme vurdu.

"Utanmaz. Bir de sevgilim diyor."

"Sevgilim değil mi ana? Ne diyeyim çocuğa?"

Benimle uğraştığını bildiğim için ben de onunla uğraşıyordum. Sevgili olduğumuzu öğrendiğnde benden çok sevinmişti. Sonunda ona kavuştuğum için, artık ağladığımı görmeyeceği için.

"Görmemiş gibi sürekli çocuktan bahsediyorsun zaten. Yeterince anladım sevgilin olduğunu."

Eskisinden daha fazla Uğur'dan bahsetmeye başlamıştım ona. Buluşmamızı, ilk sarılmamızı, bana nasıl açıldığını anlatıp duruyordum. Salak olmuştum son birkaç haftada.

Aşırı mutluydum açıkçası. Hayatımda bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum hiç. Sevdiğine kavuşma hissinin bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum. Tahmin ettiğinden daha mutluluk veriyordu.

"Görmedim çünkü anne. Canım sevgilim. Çok güzel değil mi?" Ekranımı açıp fotoğrafını gösterdiğimde göz devirdi. Sıkılmıştı resmen kadın benden. Ama bunlar hiçbir şeydi. Bütün dünyaya haykırmak istiyordum aşkımı ben.

Herkes duysun istiyordum. Çok şey istiyordum açıkçası. Bizi kabul etmeyecek dünyayla aşkımı paylaşmak istemem saçmaydı. Aşkımı bilmeyi haketmiyordu bu iğrenç dünya.

"Güzel çocuk Allah var. Sana nasıl baktı bu çocuk ona şaşırıyorum. Süt gibi oğlan, sen eh işte."

"Anne benim senin çocuğun, Uğur değil. Kırılıyorum ama." Dedim yalandan. Annemin Uğur'u sevmesi aşırı hoşuma gidiyordu. Babam kabul etmeyeceği için ailemden birinin onu sahiplenmesi çok güzeldi.

"Uğur da oğlum artık. Bir gün bize de gelsin. Tabii baban yokken."

Annemle Uğur'un konuşmasını çok istiyordum. çocuklukta arkadaş olduğumuz zamanlarda onunla da ilgilenirdi. Annesi yok diye anne gibi davranırdı. Ama aramız bozulduğunda her şey koptu. Bazen dışarıda karşılaştıklarında Uğur'un kendisiyle konuşup, güzel davrandığndan bahsediyordu. Bana da gelip anlatıyordu, 'seninkini gördüm, pek yakışıklı' diye.

"Ben de babasıyla konuşmaya gidiyorum şimdi. Eğer ters bir durum olmazsa söylerim annem."

"Babası sorun etmiyor dedin ya. Nasıl ters durum olsun?"

Açıkçası çok korkuyordum. Babası uzaktan sevmesine bir şey demeyip, sevgili olmamıza sorun çıkarır diye çok korkuyordum. Sonuçta sevgili olunca mahalle duyacaktı, babam duyacaktı. Oğlu için bir sorun olsun istemeyebilirdi.

Ayrıca sevgili olduğumuz için illa ki temas halinde olacaktık, öpüşüyorduk. Belki bir süre sonra hazır hissettiğimizde sevişecektik. Oğlunun bir erkekle değil de, bir kadınla birlikte olmasını isteyebilirdi. İlerisini düşünerek hareket edebilirdi. Torun istiyor olabilirdi. Sonuçta tek çocuğu oydu.