GÜLTEPE|BXB

45

Ay dayanamadım son vermeye. Bir bölüm daha uzatıyorum...

Bir sonraki bölüm final.

••••

Bazı şeylerin değiştiğine hâlâ inanmıyordum. Her şey bir anda düzelmiş gibiydi. Hayal bile edemeyeceğim şekilde gerçekleşiyordu her şey.

Babamdan kurtulmuştuk sonunda.

Annemlerin yanına geldiğimiz gün babam da tutuklanmıştı. Evden kaçtığım gün anneme vurmuş. Kardelen'i de pataklamış. Annem nereden bulduysa Vedat amcanın numarasını bulup yardım istemiş. Darp raporu almışlar ve Kardelen evden kaçtığı anda polise gitmişler.

Ne kadar içeride kalır bilmiyordum ama o çıkana kadar aileme bir düzen oluşturacaktım. O herifin eline bırakmayacaktım bundan sonra.

Annemin de o adamdan boşanması için her şeyi yapacaktım. Zaten hiç sevmiyordu onu. Sevmediği bir adamla geçirdiği yılların acısını geçirecektim. Onu ve kardeşimi her zaman mutlu edecektim.

"Anne uğraşma sen. Biz hallederiz." Mutfakta bize yemek hazırlayan anneme seslendiğimde beni karşılayan şey büyük bir sessizlikti.

Bugün eve döneceklerdi ve bize yemek hazırlıyordu. Ben bir süre daha Uğur'un evinde kalacaktım. Babasının aldığı evde yani.

Uğur çok kötü durumdaydı. Hem annesinin olayı hem de benim olayım onu daha da mahvetmişti. Psikolojisi hassas biriydi. En ufak sorunda çökebiliyordu. Bir süre daha onunla kalmam gerektiğini düşünüyordum.

"Ya ben kime diyorum annem?" Annem ses vermeyince mutfağa girdim. Masada oturuyordu. Sırtı bana dönükken eliyle yüzünü sildi hemen. Hızla önüne geçtim. Ağlıyordu.

"Anne neyin var? Ne oldu?"

"Bir şeyim yok yavrum. Soğan gözümü yaktı." Tezgaha döndü bakışlarım. Soğana dair hiçbir şey yoktu.

"Anne noldu söylesene. Korkuyorum." Dedim endişeyle. Annemi çok az görmüştüm ağlarken. Genelde ağlamazdı yanımızda. Kendi kendine ağlardı. Bizden gizli. Bizi üzmemek için.

"Sinirlerim bozuldu bir anda. Bir şey olduğundan değil." Dedi kolumu sıvazlayarak. Yaşadığı şeyler kolay değildi. Güçlü durmaya çalışmıştı hep. Birden patlaması normaldi.

"Özür dilerim." Karşısındaki sandalyeye oturup elini tuttum. Bunların tüm suçlusu bendim. Bir erkeği sevmemdi. Bir erkeğe kör kütük olmamdı. Belki de Uğur'u bu denli sevmeseydim vazgeçmem kolay olurdu.

"Saçma sapan konuşma. Kendini sakın suçlama. Ben bugüne kadar kimi sevdiğinle ilgilenmedim. Hakkım da yok. Baban da yerini bilseydi bunlar olmazdı. Hepsi onun suçu."

"Anne neden evlendin onunla?" Diye sordum en sonunda. Babasının zorladığını biliyordum ama annem cevval bir kadındı. Zorla bir şey yaptıramazdık ona. Başka bir şey var gibiydi.

"Eskiden kızların sözü geçmezdi baba evinde. Hizmetçiydik yani." Dedi burnunu çekerek. Babamın Kardelen'e davrandığı gibiydi belki de. Daha fazlası ya da.

"Anne tek sebep dedeme karşı çıkamaman mı? Seni tanıyorum ben. Bir şey saklıyor gibisin." Yüzüme baktı uzun uzun. Haklıydım. Haklı olduğumda konuşmaz, yüzüme bakardı uzunca. Nasıl söyleyeceğini bilmiyordu şu an.

"Hayatında kimse olmadı mı o zamanlar? Neden seni alıp götürmedi?" Dedim merakla. Annem gençken çok güzelmiş. Upuzun saçları, esmer teniyle mahallenin en güzel kızıymış. Eminim ki birileri vardır onu seven ya da sevdiği.

"Babamın korkusundan kimse yaklaşmazdı yanıma."

"Peki sen sevmedin mi kimseyi?" Duraksadı bir an. Aklı eskilere dalmış gibiydi. Biri vardı. Kalbinde, aklında kalan biri vardı. Yarası vardı.