GÜLTEPE|BXB

13

Uğur'u engellememin ardından bir banka geçip oturmuş, sakinleşmeye çalıştım ama nafileydi. Buz gibi havada orda ne kadar durdum bilmiyorum. En sonunda eve dönme kararı alarak yerimden kalktım.

Kapıyı sinirle çarpıp eve girdiğimde annemden bir çığlık yükseldi. Korkutmuştum kadını. Derin bir nefes alarak sakinleşmeyr çalıştım ve yanına doğru ilerledim.

"Kırsaydın kapıyı oğlum. Baban fabrikatör zaten, alırız yenisini."

Sinirle homurdandığında elindeki örgü şişleri kenara bıraktı. Cevap vermediğimde yüzüme bakmaya başladı dik dik. Yine cevap vermedim.

"Neyin var lan?" Diye sorduğunda aklıma o anlar geldi. Her şeyi dağıtmak istiyordum şu an. En çok da o itin suratını.

"Yok bir şey ana. Uyuyacağım ben."

"Gel buraya. Bütün gün götünü devirip uyuyorsun zaten. Sıçtırma ağzına."

İtiraz istemeyen ses tonuyla konuştuğunda oflayıp yanına ilerledim. Bana doğru döndü ve yüzüme bakmaya başladı. Bir süre bakışmaya devame ettik. Ta ki benim gözümden yaş gelene kadar.

Normalde ağlayan biri değildim ama konu o olunca durduramıyordum kendimi. Kolum kopsa ağlamazdım ama Uğur'un eline kıymık batsa oturur saatlerce ağlardım. Kafasını yardığımda da çok ağlamıştım.

"Güzel oğlum neyin var? Ne oldu, anlat annene." Dediğinde daha da kötü oldum ve kollarımı ona sardım. Elleri saçıma gitti hemen.

"Anne, Uğur'un sevgilisi var." Dediğimde saçımdaki eli durdu. Kafamı boynundan kaldırıp ona baktım. Gözleri dolmuştu.

"Yanlış anlamış olmayasın? Belki akrabasıdır."

"Hayır anne. Yanağını öptü gözümün önünde. Ona bakışı bile farklıydı. Anne bana hiç öyle bakmadı."

Bir şey demeden bana bakmaya başladı. Ne diyecekti ki? Beni sevmediğinin gayet farkındaydım. Üstelik erkektim. Beni sevebilecek olması imkansızdı.

Kalbimdeki bu aşkla ölüp gidecektim.

•

"Hazan daha ağlarsan saçlarını yolacağım." Annemin göğsüne yatmış, sessizce ağlıyordum. Kazağı sırılsıklam olmuştu resmen. Ama ağlamak istiyordum.

"Anne canım yanıyor."

"Döveyim mi Uğur'u?" Diye şakayla karışık sorduğunda kıkırdadım. Keyfimi yerine getirmek için diyordu ama geçmezdi bu his asla. Alışıktım, biliyordum bu hissi.

Daha önce de bir sürü sevgilisini gördüm. Yanımdan el ele, kol kola geçtiler. Yaşadığım acının alışılacak gibi bir şeyi yoktu. Çok yanıyordu canım.

Bazen, keşke kadınlardan hoşlansaydım diye dualar ederdim. Bu benden gitsin diye yalvarırdım her gece. Bir lanet gibi görürdüm bunu. Büyük bir günahımın bedeliydi diye düşündüm.

Uğur'a aşık olduğumu anladığımda ise bu dualar yerini pişmanlığa bıraktı. Onu sevmek zordu ama güzeldi. Sürekli kavga etsek bile benim farkımdaydı.

"Anne onu sevmek istemiyorum ben."

"İstiyorsun. Onun da seni sevmesini istiyorsun hatta." Haklıydı. İstiyordum. Beni sevmesini deli gibi istiyordum. Ama bunu ona söyleyecek cesaret yoktu bende. Korkağın tekiydim.