On dokuz yaşında hayatının sırlarla dolu olduğunu, geçmişinin gerçeklerini öğrenen genç bir kız...
İçinde harmanlanan intikam ateşini söndürmek için boyut değiştirir. Bu yolda neler yaşadığını hep birlikte öğrenelim.
#1 Bilimkurgu. 21.08.2022
#2 Aşk...
Nasılsınızzz? Keyifler yerinde mii? Neler yaptınız ben yokken?
SONUNDA yeni bölüm atabiliyorum.
Bölümü oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. 🍒
Daha fazla uzatmadan bölüme geçelimmm.
Keyifli okumalar.🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* Her zaman bir kuş olmayı dilemiştim; Onlar gibi bir kanadımın olmasını, onlar gibi özgür olmayı dilemiştim. Hırçın esen rüzgara dokunmak, gökyüzünü yakından süzebilmeyi dilerdim hep. Ve şu an bu dileğim farklı şekilde hayat bulmuştu. Leon'un sırtına binmiş, gri bulutların kapladığı gökyüzünün altında uçuyordum. Hiçbir korumam olmamasına rağmen kendimi aşırı güvende hissediyordum. Beyaz yelesine tutunmuş uçuyor olmanın keyfini çıkarıyordum. Soğuk rüzgar sert şekilde yüzüme çarpsa da umrunda değildi. Kendimi o ana kitlemiştim âdeta.
"Leon!" Dedim bağırarak. "Bu muhteşem bir şey!" Kanatlarını hızlı hızlı çırptığında bunun bir cevap olduğunu anlamıştım.
Leon, giderek inmeye başladı. Bir kaç dakikanın ardından ayaklarını yere bastığında ben hâlâ sırtındaydım. Kocaman bir dağın tepesindeydik. Leon, kanatlarıyla inmem için yol yaptığında dikkatli bir şekilde indim. Benimle baş başa konuşmak istediğini söylemişti. Sanırım artık zamanı gelmişti.
Leon'un karşısına geçip, "Öncelikle az önce yaşadığım macera için teşekkür ederim." Dedim ve sonrasında ekledim. "Konuşacağımızı söylemiştin."
Yere oturup kanadını kaldırdığında ne yaptığını anlayamadım. "Gel, nar çiçeği, hasta olmanı istemiyorum." O söyleyene kadar titrediğimin farkında bile değildim. Hava gerçekten buz gibiydi. Yanına gidip kanadının altına yerleştim. "İçindeki suçluluk duygusunu hissedebiliyorum, varis." Dediğinde kaşlarım çatıldı.
"Nasıl yani?" Kabul ediyorum, çok aptal bir soruydu.
"Bu güce sahip olduğun için kendini suçluyorsun, Nora. Lanetin başlangıcı olduğunu, abinin ölümünün nedeni olduğunu düşünüyorsun." Sözleri buz gibi havadan daha çok üşütmüştü beni. "Fakat lanetin ne sen, ne de gücün değil. Asera'nın yaptığı anlaşma senin doğumundan daha önceki bir tarihe dayanıyor, varis." Sözleri ağzımın şaşkınlıkla açılmasına neden oldu. Başını yavaşca bana çevirdi. "Kalbinde kötülüğün tohumu olan bir insanın nedene ihtiyacı yoktur, Nora. Hiçbir kötülüğün nedeni yoktur." Başını tekrar eski pozisyonuna döndürdü. "Bir insanı öldürmenin de bir nedeni olamaz; Tıpkı abinin ölümü gibi. Onun istediği şey güçtü. Bu güç sana ait olmasa bile Pamir o savaşı gerçekletirecekti." Kanatlarını biraz daha sıktı. "Suçluluk duygusundan arınman gerekiyor, Nora. Bununla başaramazsın."
