On dokuz yaşında hayatının sırlarla dolu olduğunu, geçmişinin gerçeklerini öğrenen genç bir kız...
İçinde harmanlanan intikam ateşini söndürmek için boyut değiştirir. Bu yolda neler yaşadığını hep birlikte öğrenelim.
#1 Bilimkurgu. 21.08.2022
#2 Aşk...
Nasılsınızzz??? Tatil nasıl gidiyorr?? Umarımm iyisinizdirr
Uzuuun bir bölümle karşınızdayımmm.
Bölümü oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınnn
Sizi çok tutmadan bölüme alayımmm
İyi okumalarr. 🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Yirmi yedi: Mavi ay.
"Hızlı olmalıyız, fazla zamanımız yok."
Noah'ın cümlesi beni kendime getirirken Lena'nın abimi yerden kaldırmasına yardım ettim. Marsel uyandıktan sonra mahsenlerden ayrılmış, tünellere doğru koşmaya başlamıştık. Şansımız yaver gitmiş olacak ki, tünele girerken açtığımız delik henüz kapanmamıştı. Şimdiyse şu lanet yerden abimle birlikte çıkmaya çalışıyorduk.
"Tamam, şimdi sıra sende." Dedim Lena'ya bakarak.
Arkadaşım anında beni onaylamış elini. Noah'a uzatmıştı. Noah, Lena'yı da yukarıya çektiğinde gözlerini bana dikti.
"Aron, Luis, çıkıyoruz!" Diye seslendim. İkisi de tünellerden gelebilecek herhangi bir saldırıya önlem almak için uzağımızda duruyorlardı.
Nihayet hepimiz yüzeye çıktığımızda hava aydınlıktı. Dikkat çekmemek için seri adımlarla ormana doğru yürüdük. Ormana girdiğimiz anda askerler etrafımızı çevrelemiş bizi korumaya almışlardı. Saraydakiler abimin kaçtığını er ya da geç öğreneceklerdi. Bu yüzden olabildiğince hızlı davranmalıydık.
Her taraf sessizdi ve bu gerilmeme neden oluyordu. Ormanda sadece ayak seslerimiz duyuluyordu. Göz ucuyla abime baktığımda Aron'dan destek alarak yürüdüğünü gördüm. Hâlâ kanayan yaraları vardı.
Ria, koluma girerek, "O artık güvende." Dedi. "Geriye sadece vücudundaki izler kaldı. Onlar da iyileşmeyecek gibi değil."
Gülümseyerek kafamı salladım. Elimi kolumdaki elinin üzerine koydum. "İyileşicek." Dedim inançla.
Arka taraftan bir asker çığlık attığında hepimiz oraya döndük. Adam dizleri üzerine çökmüş, yüzünü tutarak haykırıyordu. Yanına doğru adımlayacağım sırada bir asker daha çığlık atmaya başladı. Diğer askerler etrafımızda oluşturdukları daireyi daraltarak bize etten bir duvar örmüşlerdi. Neler olduğunu anlayamıyorduk.
"Siktir!" Luis sıkıntıyla yüzünü kaşıdı. "Tuzağa düştük!" Hızla Lena'yı arkasına aldı.
Noah, "Ormana hiç girmemeliydik." Diyerek kılıcını kavradı.
