Bölüm On Bir: Saray.

156 33 53
                                    

Helloooo!

Nasılsınızz? Umarım keyfiniz yerindedirr!

Uzun bir bölümle karşınızdayımmm. 🍒

Bol bol yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.

Keyifli okumalar dilerimm. 🦋

 🦋

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


*

Gözlerimi açtığımda önce etrafımı taradım. Gri tonlarının hakim olduğu tanıdık odadaydım. Pencereden gördüğüm kadarıyla sabah olmuştu. Yatakta sırtüstü yatıyordum. Dirseklerimden yardım alarak yatakta doğruldum.

Tekli koltuklardan birine birisi oturmuş elini alnına dayamıştı. Oda karanlık olduğu için yüzünü seçemiyordum. Ne diyeceğimi bilmediğim için boğazımı temizledim.

Anında kafasını kaldırmıştı. Karanlıkla yarışacak kadar koyu olan irislerini gözlerime dikti. Kaşları çatıktı. Yüzü herhangi bir ifade barındırmıyordu. Ne o bir şey söylüyordu, ne de ben. İkimiz de sadece birbirimize bakıyorduk. 

Birkaç dakika sonra ayağa kalktı. Göz temasını kesmeden bana doğru gelmeye başladı. Yatağın yanına vardığında sol tarafta kalan boşluğa oturdu. Tam lafa girecekken kapı açıldı.

"Nora! Uyanmışsın!" Ria heyecanla yanıma koştuğunda Aron kenara çekilmişti. "İyi misin?"

Cevap vermeme izin vermeden sarılmıştı. Anında sırtıma bir sızı yayıldı. Acıyla yüzümü buruşturduğumda Aron bunu fark etmişti.

"Nora? İyi misin?"

Ria hemen geri çekilerek yüzüme baktı. "Tanrım! Canını mı yaktım?"

Yüzü düştüğünde gülümseyerek içini rahatlatmaya çalıştım. "İyiyim ben. Ufak bir sızı işte."

Bir çocuk gibi kafasını önüne eğdi. "Özür dilerim." Dedi kısık sesle.

Yanağına ufak bir öpücük kondurdum. "Hadi ama, Ria! İyiyim ben." İç çektim. "Ama bir sorunumuz var."

İkisi de kaşlarını çattığında gülme istediğimi zar zor bastırdım. "Açım ben. Bana bir şeyler hazırlar mısın?"

Ria göz devirerek koluma yavaşca vurdu. "Deli misin, Nora? Yine başımızı belaya soktuk sandım. Neyse ben sana bir şeyler hazırlarım hemen." Gözleriyle arkasını işaret ettiğinde anlamamıştım. "Uslu durun!" Kısık sesle söylediği için sevinmiştim.

"Tanrım! Aklından neler geçiyor senin?" Gözlerini kısarak yüzüme baktı ve beklemeden ayağa kalkıp odadan çıktı.

Ria çıktıktan sonra Aron tekrar yanıma oturmuştu. Bir süre sadece yüzümü inceledi. Bu gerilmeme neden oluyordu.

ÇÖZÜLEMEYENLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin