On dokuz yaşında hayatının sırlarla dolu olduğunu, geçmişinin gerçeklerini öğrenen genç bir kız...
İçinde harmanlanan intikam ateşini söndürmek için boyut değiştirir. Bu yolda neler yaşadığını hep birlikte öğrenelim.
#1 Bilimkurgu. 21.08.2022
#2 Aşk...
Biliyorum çok uzun zaman olduuu amaa nihayett buradayım. Bundan sonra arayı açmadan sizlerle olacağımmm bebeğimsular. ✨️✨️✨️
Bölümü oyalamayı ve yorum yapmayı unutmayın lüften. Fikirleriniz benim için çokl değerli.
Neyse hadi fazla uzatmadan bölüme geçelimmm.
İyi okumalarrr. ✨️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Yirmi Beş: Savaşın ilk adımları.
*
Donuk bir şekilde gördüğüm en güzel kadınlardan birine bakıyordm; Anneanneme. Onu burada ne işi vardı? Pamir'in derdi benimleydi, o halde anneannemden ne istiyordu?
"Onu neden getirdin?" Dedim dişlerimin arasından. Suratında zafer kazanmış gibi bir ifadeyle kahkahalar atmaya başladı. Dayanamayıp, "Cevap ver!" Diye haykırdım.
"Az önce kahkalar atıyordun yiğenim. Şimdi ne oldu? O güzel yüzünün rengi kaçmış." Cümlesinin bitirdiği gibi yeniden yankılandı kahkahaları. "Ne demişler; son gülen iyi gülermiş."
"Anneannemden ne istiyorsun?"
Pamir bir kaç adımda bana yaklaşarak tam önümde durdu. Bana iğrenmiş gibi bakıyordu. "Anneannen sandığın kadar mâsum biri değil Nora'cık." Gözlerimi devirdim. "Kendisinin zamanın en iyi büyücülerinden olduğunu biliyor muydun?" Diyerek önümden çekildi. O an anneannemle gözgöze geldim.
"Bu muydu mâsumluğunu bozacak olan bilgi?" Gözlerimi kapatıp derin nefes aldım. "Sen hep böyle gerizekâlı mıydın?"
Sinirden yüzü kıpkırmızı olan Pamir, bağırmaya başladı. "Abinin ölümünün suçlusu o!" Hayır, o yapmazdı. Anneannem yapmaz! "Abinin vâris olduğu yalanını kim yaydı saraya sanıyorsun ha! Marsel'i benim önüme atan, ölüme yollayan bu fahişeydi! Aslında gerçek vârisin sen olduğunu herkes biliyordu fakat bu karı," Eliyle anneannemi gösterdi. "Yalanları yetmezmiş gibi büyüsüyle de herkesin hafızasını değiştirdi."
"Yalan söylüyorsun." Onunla aynı yükseklikte bağırdım. Dolu gözlerle bakışlarımı anneanneme çevirdim hızlıca. "Anneanne ne anlatıyor bu herif?"
Anneannem yeşil harelerini çevreleyen kızarıklarla bana dikti gözlerini. "Doğru söylüyor." Ardından gözünden bir damla yaş süzüldü.
Kulaklarımda yankılanan sözler beni sağır edecek gibiydi. Hayır, bu olmamalıydı. Hayır, bu kadarı da fazlaydı. Bir insan neden ailesine bunu yapar ki?
