Teach me | yoonmin | +18 ✔️ [DRUK]

Rozdział 16

Następnego dnia Yoongi umówił się na spotkanie, w przerwie między zajęciami, z panem Choi'em. Mężczyzna wielokrotnie próbował się z nim skontaktować podczas pobytu jego rodziców, a kiedy dostał telefon od Yoongiego, który przedstawił mu całą sytuację, nie potrafił stać obojętnie.

Tego samego dnia, gdy otrzymał od Yoongiego telefon, postanowił pojechać do hotelu i rozmówić się z jego rodzicami. Zupełnie nie spodziewali się jego obecności, natomiast pan Choi i babcia Yoongiego spodziewali się takiego zachowania. Kobieta już nie była rozczarowana swoim synem. Jedynie, czego chciała, to szczęścia Yoongiego.

Zgodnie z testamentem, który zapisała, "wszystkie drogocenne rzeczy i cały majątek, który do niej należał za życia, przepisuje swojemu wnukowi, Min Yoongiemu. Jednakże, gdyby wydarzyła się sytuacja, że jakakolwiek część majątku zostanie przejęta przez jej syna, a on nie będzie mógł jej, z jakichkolwiek przyczyn, zwrócić, musi spłacić wnuka w wysokości tego całego majątku."

Coś, o czym babcia Yoongiego nie miała pojęcia, to mały spisek ojca z synem. Kim Ho miał wiele znajomości, cała ich rodzina słynęła z długiej listy kontaktów, ale ci znajomi – tacy, z którymi nie pije się kawy i rodzice nie czują się przy nich bezpiecznie – zajmowali się profesjonalnie ściąganiem długów, ale i hobbystycznie. Dwóch napakowanych mężczyzn, w którym nie było widać karków, a przez wąskie drzwi mieszkania pana Choi'a wchodzili bokiem, odwiedzili rodziców Yoongiego, nim ci zdążyli wymeldować się z hotelu. Bez wątpienia było to jedyne rozwiązanie, aby Yoongi odzyskał majątek.

Pan Choi spotkał się z Yoongim, aby zwrócić mu wszystkie kosztowności. Na widok odzyskanej biżuterii, Yoongi nawet nie wyraził uśmiechu. Jego spojrzenie pozostało poważne i skoncentrowane, ale serce było pełne wdzięczności.

– Powinienem pytać, skąd pan ją ma? – spytał Yoongi.

– Mniej wiesz, lepiej śpisz.

Yoongi uśmiechnął się delikatnie. Tamtego dnia, kiedy pojechał do pana Choi'a, nie miał pojęcia, że następstwem będzie wizyta w hotelu.

Szli, jak zwykle, wzdłuż Central Parku. Męczyła go ciągle jedna myśl, ale żeby to zakończyć, potrzebował do tego pana Choi'a.

– Mogę pana o coś spytać?

Tym razem Yoongi nie był tak skupiony na dźwiękach ulicy. Zupełnie tak, jakby miasto ucichło albo straciło swój urok.

– Czy zna pan kogokolwiek z mojej uczelni? Pracownika lub studenta. – spytał Yoongi.

Pan Choi wzruszył tylko ramionami, więc Yoongi musiał ciągnąć dalej.

– A może Emily kogoś zna?

Wtedy pan Choi zatrzymał się. Podniósł głowę i przytaknął. Jednak nie wyglądał zbyt dobrze. Dalej miał starannie włożoną koszulę w spodnie i uczesane włosy, ale jego twarz się zmieniła. Uśmiech zniknął. Brwi spięły się do środka i nos zrobił się starszy, cały zmarszczony. Wyraźnie było widać, że coś go niepokoi.

– Amanda Rivera – odparł mężczyzna, spuszczając głowę.

Zaplótł dłonie za swoimi plecami i w tej pozycji szedł dłuższą chwilę, nie odzywając się do Yoongiego.

– Kim ona jest? O sytuacji Jimina mówiłem tylko Emily. Czy wie więcej? – zdenerwował się Yoongi.

– Yoongi, lepiej będzie, jeśli z nią porozmawiasz – westchnął pan Choi. – Mówiłem Emily, że to zły pomysł, ale chciała mieć cię na oku. Bardzo przejęła się twoją historią, więc nie wiń jej za to. Amanda była jedyną osobą, której mogliśmy zaufać.