"Yakalandın, mavi. " Dedi karanlık bir sesle. Hemen ardından boynumdaki baskı arttı, gözlerim karanlığa düştü ve ben karanlığın önüne yığılırken yine o sesi duydum.
" Artık olman gereken yerdesin."
Ve sonra her şey sessizliğe büründü. Zihnim karanlı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XVII. BÖLÜM:"AŞK FELAKET GETİRİR."
Kar gökyüzünden damlıyordu yeniden. Oysa yerde hiç bir kar tanesi yoktu, ama gökyüzü bir şeyler anlatmak ister gibi itiyordu tanelerini gökyüzüne. Belki de, bir alaydı bu tanelerin anlamı. Ey insan diyordu.
Sen kendini ne kadar aklamaya çalışırsan çalış, benden daha beyaz olamazsın.
İnsanlar beyaz kalmak için direniyor lakin kararmaktan vazgeçmiyorlardı. Kendilerine söz veriyor ve yine kendi sözlerine ihanet ediyordu.
Belki de bu yüzdendi damla damla düşen kar tanelerinin asıl nedeni; Bade'ye, ihanetini fısıldıyorlardı.
Pamir, söz verdiği gibi gitmişti. Bade'yi hiç birakmak ister gibi bir hali olmamasına rağmen, dudakları birbirinden koptuğu an sözünü tutmuş ve " Kendine ve ona dikkat et güzel Bade'm." demişti yavaşça. " Yakın bir zamanda yeniden görüşeceğiz." Ve arkasını dönüp gitmişti. Behnan, Pamir gidene kadar karanlığı yöneterek saklandığı sokaktan, o gittikten birkaç saniye sonra çıktığında, yüzü kaskatıydı. Bade'nin böyle bir şey yapacağını beklemiyordu ama ne sözleri değdi Bade'ye ne de gözleri.
Hızlı adımlarla, hiçbir şey olmamış gibi yanıma geldi ve eğilerek yaramı kontrol ederken, " Kurşun içeride." dedi dedi ağır bir sesle. Yutkundu ve gözlerini benim gözlerime çıkarırken tedirgin görünüyordu. " Seni kucağıma alacağım ama canın yanacak."
Bade, Behnan'a hüzünle baktı. Yerinden Behnan'ı görene kadar kıpırdamamıştı ve Behnan o karanlık sokaktan çıktığından beri, hüzünle Behnan'ı izliyordu.
Gözlerimi Bade'nin hüznünden çekip Behnan'a yorgun bir bakış atarken, " Sorun değil. "dedim güçsüzce. Behnan'ın gözlerinde, hayal kırıklığı yoktu. Daha çok üzgün görünüyordu. Görmek istemeyeceği bir görüntüye şahit olmanın getirdiği ağırlık konmuştu koyu gözlerine. " Dayanabilirim."
Kafasını sallayarak yutkundu ve Devin'e baktı bu sefer. Hasar kontrolü yaparken, " İyi misin?" diye sordu. " Yaralı mısın?"
Devin gözyaşlarını elinin tersiyle sildi ve kafasını iki yana sallayarak, " Sadece yüzüm." dedi titreyen sesiyle. Ayağa kalktı. " Hadi gidelim artık!"
Behnan ağır bir şekilde yutkunup bedenimi dikkatle sardı ve yavaşça ayağa kalkıp beni kucağında sıkıca tutarken, hissettiğim acıyı tuttum. Bedenimdeki kasılma Behnan'ı kısa bir süre duraksattı. Acı çektiğimi anladığı için hareket etmemişti ama sonra, bedenimdeki kasılma hafifçe solduğunda ve başım omzuna düşüp güçsüz bir nefes aldığımda arkasını döndü ve Bade'ye bakmadan az önce girdiği sokağa ilerlemeye başladı.
