"Yakalandın, mavi. " Dedi karanlık bir sesle. Hemen ardından boynumdaki baskı arttı, gözlerim karanlığa düştü ve ben karanlığın önüne yığılırken yine o sesi duydum.
" Artık olman gereken yerdesin."
Ve sonra her şey sessizliğe büründü. Zihnim karanlı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XXVI. BÖLÜM: İTİRAF
6 yıl önce:
" Bir insan en çok ne zaman acı çeker biliyor musun Lema?" Lema, soğuk zeminin üzerinde oturuyordu. Sırtını duvara yaslamış ve kendini koruyabileceği tek hamleyi yaparak bacaklarını kendine doğru çekmişti. Bakışları, karşısında sandalyeye oturmuş, yüzünde zevk dolu bir kıvrımla kendisine bakan adamdaydı.
Lema bu soruya cevap vermedi.
Ve bu Asrın'ın umrunda değildi.
" En çok acıyı yanarken çekersin." Kendi sorusunu kendi cevaplamıştı. Sırıttı. " Bir yerlerden tanıdık geliyor mu?"
Lema'nın kalbi acıyla kasıldı. Yutkunarak dolan gözlerini adamdan kaçırıp yere bakmaya başlarken yine sessiz kaldı.
" Sana anne ve babanın çektiği acıyı tattırmak isterdim." dedi Asrın sakin bir sesle. Derdi onu sinirlendirmekti lakin tek derdi bu olmasaydı, yine de tüm bunları Lema'ya anlatırdı. " Ama maalesef bize canlı lazımsın."
Asrın, derin bir nefes aldı. Lema'ya olan kinini asla gizlemiyordu. " Bana kalsa senden şimdiye kadar kurtulmuştum."
" O zaman öldür beni." Lema'nın ağzından dudaklarının arasından çıkan ses, zihnindeki karanlığa bulaştı. " Neden hala uğraşıyorsun?"
" Bunun nedenini biliyorsun." Kaşlarını çattı. " Zaten bu yüzden rahatsın. Ölmeyeceğini bildiğin için, kendi kabuğundasın ama.." Sırıttı ve elindeki küçük aleti kaldırdı. " Ben o kabuğu her seferinde parçalamaktan büyük bir zevk duyuyorum."
Lema güçsüz bir nefes aldı. Bakışlarını yeniden Asrın'dan çekti ve kafasını duvara yaslayıp, " Ne yaparsanız yapın." dedi yorgun bir sesle. Yutkundu. " Size istediğinizi vermeyeceğim."
Bu Asrın'ın kinini arttırdı lakin dudaklarındaki tebessüm genişledi. Ardından oturduğu sandalyede öne doğru eğilerek dizlerini bacağına yasladı ve " Kadınların acıya karşı uçsuz bir dayanıklılığı var." dedi alayla. " Bu çok sinir bozucu."
Lema sessiz kaldı. Acıya karşı dayanıklı olduğu yoktu. Sadece alışmıştı ve dayanmayı öğrenmişti o kadar.
" Sınırların ne kadar genişse benim için o kadar eğlenceli olacak Lema." dedi düz bir ifadeyle. " İşte bu yüzden oyunu değiştireceğim."
Sessizliğini bozmadı. Asrın acelesiz bir hareketle yerinden kalktı önce. Ardından ceketinin cebinden bir alet çıkardı ve Lema'nın tam karşısına geldi. Lema, Asrın'ın gölgesini hissederek gözlerini ağır ağır açtığında gözleri korkuyla büyüdü.
