KOLEJ GÜNLÜĞÜ 3 - SON YIL

BÖLÜM 38

Aradan 1 gün geçti ama Çakır ne aramalarıma ne de mesajlarıma geri dönmedi. Meraktan çatlamak üzereyim.

Onu bu kadar etkileyecek ne yaşamış olabilir ki? Bize hiçbir zaman hiç kötü bi olayından bahsetmedi. Her zaman komik, mutlu anılarını anlattı. Hiçbir zaman bize o hüzünlü yanını göstermedi.

"Nerede bu gevşek çocuk? Deli edicek beni cidden!" dedi Caner. Sürekli evin içinde bi ileri bi geri gidiyordu.

Çakır, Caner için çok farklıydı. Bunu Caner'in Çakır'a olan bakışlarından ve davranışlarından çok net bir şekilde anlayabiliyordum. Onunlayken benimle olduğundan bile daha mutluydu, her zaman birbirlerini yeselerde!

"Caner dur artık yerinde!" dedi Ada.

Caner daha çok sinirlendi. "Ne dur yerindesi ya piçe bak çekti gitti. Dünden beri ne telefonumu açıyor ne de küfürlü mesajlarıma cevap veriyor. Normalde Çakır küfür ettiğimde dayanamaz bana mesaj atar iltifat ederdi. Ama şuan görüldü bile yok."

Arel benim odamdan çıkıp yanımıza geldi. "Yok arkadaşlarımdan hiçbiri Çakır'ı görmemiş bugün."

Caner duvarı tekmeledi. Ben bile korkmaya başlamıştım Caner'den.

"Çok üstüne gittiniz." dedim.

Ayberk ordan atladı. "Yo bence doğru olan buydu. O çocuk belki de bizdeki her şeyi onlara yetiştiriyordur nerden bilicez?"

Aras "Onu geçtim, çakır bize hiçbir zaman böyle şeyleri anlatmadı. O yüzden bu kadar rahat davrandık."

Arel iki elini birbirine vurdu. "Bu olayı kapatın. Şuan bu meselenin konuşulacağı zaman değil. Çakır'ı bulmalıyız!"

Emre "Telefonlarımızı açmıyor ki!" diyerek konuya dahil oldu.

"Bence şuan aramamalıyız. Yarını bekliyelim, belki okulda karşılaşırız." dedi Ada.

Kesinlikle şuan en mantıklı olan bu. Aramalarımıza ve mesajlarımıza dönmüyorsa mantıklı olarak beklemeliyiz. Yarın sabah zaten ders var illa gelicektir.

&&&&&&&&&

İlk defa bu kadar erken saatte kalkıp hazırlandım. Çünkü Çakır'ı görücektim ve bu beni çok mutlu etti.

Hemen evden çıktım. Bizimkiler beni sokağın başında bekliyordu. Yanlarına koştum. Hep birlikte okula geçtik.

Gözlerimle yavaşça etrafı süzdüm. Ama Çakır yoktu. Belki de derse gelir.

Zilin çalmasıyla derse girdik ama Çakır burda da yoktu. Öğlearasına kadar Çakır'ın yolunu gözledim. Ama ne gelen var ne giden.

"Gelmeyecek heralde!" dedi Ada.

"Nerden biliyorsunuz belki gelir. Hemen ümidi kesmeyin bekleyelim." dedi Aras.

Buğra ve tayfasının gelip karşı masamıza oturmasıyla bozulan moralimiz daha da bok oldu.

Buğra gülerek "Caner nerde senin kankan?" dedi.

Caner sadece Buğra'ya bakıp kafasını tekrar masaya eğdi. Bugün tek kelime dahi etmemişti.

"Noldu lan size hepiniz bi sus pussunuz. Ağlayacak moddasınız." dedi Buğra.

Caner elini masaya vurdu. "Bak çocuk gelir o modunu sikerim senin görürsün. Sus artık."

Arel elini Caner'in omzuna koydu. Ama Buğra susmadığı için bu fayda etmedi.

"Sizin o palyaço nerde ya gelip bir iki komik yapsaydı bize. Siz sarmıyorsunuz o daha çok keyif veriyor." Buğra durdu sonra şaşırmış gibi yapıp konuştu. "Yoksa siz küstünüz mü bakıyım?!"
Tüm grup kahkaha attı.