KOLEJ GÜNLÜĞÜ 3 - SON YIL

BÖLÜM 30

Boş zamanım olmadığından biraz fazla geciken ve birazda aceleye gelen bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz.

Ağzım açık bir şekilde Çakır'a baktım. Tüm evin tozunu Çakır'ın donuyla aldım. Mükemmel.

"Benim donumun elinde ne işi var?"

"Donun mutfakta ne işi var?" Haklıyım.

"Soruma soruyla cevap verme." dedi Çakır.

"O zaman sende soru sorma."

"Soru sormazsam nasıl öğrenicem? "

"Bakışarak." dedim. Evet saçma bir cevap ama aklıma başka bir şey gelmedi.

"Mal mısın Derin?" diye sordu Çakır. Ah Çakır'ın don aşkı.

Tam saçmalayıp akıl karıştıracağım anda annemler geldi. Oh be ucuz kurtuldum.

Annem kapıdaki anahtarı çevirdi. Kapı açılınca bize bakarak kocaman gülümsedi. Tam yanına doğru gidecekken yanımdan biri annemin boynuna atladı.

"Madırımm geldi." Çakır annemin yanaklarını sıkıp öpücüklere boğdu. Tekrardan sarıldı. O benim annem ama.

"Madırım seni çok özledim. Biliyor musun sen yokken Derin çok yaramazlık yaptı!!" Annemde elini Çakır'ın beline koymuştu.

"Caner'in eline sakız yapıştırdı. Ondan sonra insanların formaları kirlensin diye sandalyeleri boyadı. Hatta ve hatta benim donumla evin tozunu aldı." 

Sonuncusu hariç geriye kalan 2 olayıda kendi yaptı.  Hem ben donu mutfakta buldum.

"Oğlum nasıl bir şeysin ya sen!!" diye sordum.

"Derin çok ayıp!! Ben sana insanların eşyalarına ellememen gerektiğini söylemedim mi? Çakır'ın donlarını çok beğendiysen izin alıp gidebilirdin. Toz almak nedir?" Annem de tam Çakırcı ya. Elinde olsa çocuğu nüfusuna geçiricek.

"Anne, sen benim annemsin!!" dedim.

"Çakır da benim damadım." Aovvv.

Arel ağzındaki suyu 2 metre önünde duran Emre'in koluna püskürttü.

"Hay senin ağzını..." Emre annemin burda olduğunu hatırlayınca sustu.

"Damadım mı dediniz?" Arel'in yüzü limon yermiş gibi ekşidi.

"Evet Arel oğlum. Çakır benim damadım. Kızımada uygun bir aday."

Salondaki herkes eliyle ağzını kapatıp kıkırdamaya başladı.

"Hani yani ondan daha iyi aday olabilecek kişilerde var bence." dedi Arel gülümsemeye çalışarak. Canım sevgilim benim ya!

"Caner olabilirdi ama o yakın arkadaşı." dedi annem. Ada hemen Caner'e sarıldı. Lan bi dur kızım!! "Aras oğlum olabilir Kenan bey bize Aras'ın ne kadar merhametli, sevgi dolu ve saygılı olduğunu anlattı."

Anne sen ne yapıyorsun? Arel bu sefer sinirden gülmeye başladı işte.

"Peki ya ben?" Arel'in sorusuyla herkes kahkaha attı.

Annem onu saymayınca tabi alındı çocuk. Kendini bekledi ama annem bahsetmedi bile.

"Kenan Bey senin ukala, kendini beğenmiş ve yaramaz olduğundan bahsetti bana. En iyi yanın bunlarmış."

"Ee ama yuh yani en iyi yanım bunlarsa ben neymişim be!!" dedi Arel.

"Şerefsiz." dedi Çakır.

Arel kaşını çattı. Annem hemen Çakır'a baktı. "Oğlum sana yakışıyor mu böyle sözler?"

"Özür dilerim anneciğim. Sadece birinin gerçeği söylemesi gerekti de."