BEYAZ SİYAH

19.BÖLÜM

Herkes farklı şekilde tükeniyor bu hayata kimi doğru insanı beklerken kimi yanlış insana katlanırken ve herkes bir şeyin bedelini ödüyor bazen seçtiklerinin bazen seçemediklerinin...

Bazen her şeyi kadere bağlayamayız bazen bizimde tercihlerimiz oluyor kimi doğru kimi hatalı tercihler. İyi bir şey olduğunda doğru tercih diyoruz kötü bir şey olduğunda ise kadere bağlıyoruz.

Atlas arabadan indi gelip kapımı açtı.

"Hadi kumsal in"

Ona karşı gelecek kadar gücüm yoktu tükenmiştim ruhen buda bedenime etki ediyordu.

"Atlas lütfen yapma"

Kolumdan tutu aşağıya indirdi sonra kapı açıldı merdivenlerde her yerde güller mumlar korkuyordum merdivenleri tek tek çıktık tam odanın kapısını geldiğimde kendimi geri çekmeye çalıştım ama sımsıkı tutmuştu başaramadım.

"Atlas lütfen bırak"

Bana baktı kapıyı açtı içeriye geçtik kapıyı kilitledi arkadan vücudum titremeye başlamıştı çünkü korkuyordum. Üstüme üstüme geliyordu bende geri geri gidiyordum en sonunda soğuk duvarla buluştum gidecek yerim yoktu yüzünü yüzüme yakınlaştırdı kafamı çevirdim.

"Kumsal benden bu kadar korkmana gerek yok ben şerefsiz biri değilim istemediğin sürece sana asla dokunmam ben böyle biriside değilim emin ol evlendik aynı odada kalmamız gerekiyor en azından gün sonunda bu odaya gireceğiz"

Sonra uzaklaştı.

"Rahat edebilirsin ortak ben aşağıya ineceğim sende istiyorsan duş falan al bura giyinme odası bir şeyler var sen yat ben sonra gelirim"

Kafamı salladım derin bir nefes aldım Atlas çıktı gitti direk banyoya girdim ben bugün neler yaşamıştım Oğuz ölmemişti o yaşıyordu ve bunca yıl yalan söylemiş ben onun için ölüp ölüp biterken o keyif ediyormuş neden neden beni bırakmıştı neden bunca yıl kendisini bana ölü göstermişti neden ya neden. Duş aldım uyumaya çalıştım ama uyuyamadım kalkıp aşağıya indim Atlas mutfaktaydı kahve içiyordu bir yandan da camdan dışarıyı izliyordu. Beni fark etti arkasına döndü.

"Uyumadın mı"

"Ben ilk gün yerimi yadırgarım yatamıyorum"

"Alışırsın inşallah senin içinde zor aileni evini bırakıp geldin"

Güldüm.

"Düzeltme zorunda bırakıldım Atlas Sönmez"

"Neden bu kadar fedakarsın neden bu kadar iyisin Kumsal neden bu kadar safsın"

"Bunu daha 1 hafta önce  beni içeriye tıkmak için uğraşan bana demediğini bırakmayan Atlas mı söylüyor"

"Kumsal cidden soruyorum neden"

"Hayat bu be komiser ben mutlu olamadım bari ailem mutlu olsun dedim onlar için her şeyi yaptım şimdi mutlu olmuşlarken ben kalkıp onları nasıl hayatını mahvederim bu bencilik olur"

"Bu bencillik değil Kumsal sen onlara bencilik yapmıyorsun sen kendine bencillik yapıyorsun sen kendi canının yanmasını umursamıyorsun sen onların canını umursuyorsun"

"Çünkü onlar benim hayatım bu sana garip gelebilir Atlas ama benim annem babam yok beni bırakıp gitmişler daha o zamandan beri hayata -1 başlamışım şimdi işler yolunda gitmese ne olur bu benim canımı yakmaz ki biz küçücük yaşta birbirimize destek olarak aile nedir öğrendik"