ဟန်လင်းသော်တစ်ယောက် မနက်မိုးလင်းတော့ နိုးလာပြီး ခါးအောက်ပိုင်းမှနာကျင်မှုကြောင့်မထနိုင် ဘေးပက်ပက်လယ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့အခန်းမဟုတ်ပဲတခြားအခန်းတစ်ခန်းကိုရောက်နေကြောင်းသိလိုက်သည်။ထိုအချိန် ဘေးမှစောင်ကလှုပ်လာသည်။
"ကျစ် နိုးရင်လဲပြန်အိပ် လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ကျုပ်အိပ်ရေးပျက်တယ်"
"ဟမ်မင်းကဘယ်.....ဘယ်သူလဲ"
"၀တ္ထုထဲကစကားတွေလာပြောမနေနဲ့ ညကကိစ္စကို ပြန်စဥ်းစားကြည့်"
"ဟမ်"
ဟန်လင်းသော်တစ်ယောက် အုံးနှောက်အားမြန်မြန်ဆန်ဆန်အလုပ်ပေးလိုက်တော့ သူClubကို အကိုတစ်ယောက်က အဖော်ခေါ်လို့ ပထမဆုံး Clubကိုရောက်လာသည်။ အဖော်ခေါ်သည့်အကိုကတော့ ခဏကြာတော့ သူ့လူတွေနဲ့သွားကတာကြောင့် သော်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သည်။
ထိုအချိန်လူသုံးယောက်မှသူ့ဘေးအားထိုင်ကာ သူ့အား ဖော်ဖော်ရွေရွေပြုံးပြကာအအေးတစ်ဘူးပေးသည်ကြောင့် ဟန်လင်းသော်လဲ ပြုံးပြီးသာပြန်ယူသောက်လိုက်သည်။
သူအရက်တွေ မကြိုက်ပါ သောက်လဲမသောက်ဖူးသလို အနံ့ပင် မခံနိုင်သည့်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
အအေးဘူးကုန်ခံနီးကြတော့သူ့ခေါင်းရီေ၀ေ၀ဖြစ်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ်မှာလဲ ပူလာပြီး တစ်ခုခုကိုတောင့်တလာသည်။
ထိုအချိန် ထိုလူသုံးယောက်မှရိသဲ့သဲ့ လာလုပ်တာကြောင့် ဟန်လင်းသော်ဘာမှမတွေးတော့ပဲ ထွက်ပြေးလာခဲ့သည် နောက်တော့ လူတစ်ယောက်နဲ့ တိုက်ကာ သူ့အားထိုးမည်လုပ်သည်။
အဲ့လောက်သာ သူမှတ်မိတော့သည်။
"ဟက်!! မမှတ်မိတော့ဘူးလား"
"မင်း ငါ့ကိုအခွင့်ကောင်းယူလိုက်တာမလား"
"ခင်ဗျားပဲ ကျုပ်ကိုလုပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုတာလေ"
"မဖြစ်နိုင်ဘူး!!"
"အပိုတွေပြောမနေပဲ ကျုပ်နားသာအိပ်နေစမ်းပါ ခင်ဗျားတောင်းဆိုခဲ့တာဖြစ်ပေမဲ့
ကျုပ်လဲစိတ်ပါခဲ့တာမို့လို့ များများပေးမှာပါ"
