𝐏𝐇𝐀𝐍𝐓𝐎𝐌 ⸻Regulus Black(TAMAMLANDI)

sonu kanlı biten savaş

Avis, Regulus Black ile birlikte zindandan çıkmadan önce ona sarıldı. Regulus'un kolları, onu koruyucu bir kalkan gibi sardı. Avis, onun gözlerine baktı; derin, karanlık bir okyanusta kaybolmuş gibi hissetti. Dudakları hafifçe birleştiğinde, kalpleri aynı ritimde atıyordu.

"Bir şey olmayacak, halledeceğiz," dedi Avis, içinde hem umut hem de kararlılıkla.

O an, zincirlerin ardında iki kalbin birbirine yaklaştığı bir an gibiydi. Avis ve Regulus, geleceğin sırlarını paylaşmak için birbirlerine yaklaşıyorlardı. Belki de bu tehlikeli oyunun içinde, aşkın gücüyle aydınlığa doğru ilerleyebilirlerdi.

"Ve belki de, birlikte kurtuluşumuzu bulabiliriz," diye düşündü Avis, kalbi hızla çarparken.

"Regulus, seni kurtaracağım. Birlikte kaçacağız," dedi Avis, sesindeki kararlılığı hissettirerek.

"Neden? Neden benim için bu kadar risk alıyorsun?" Regulus'un sesi titrek ama merak doluydu.

"Çünkü seni seviyorum," dedi Avis, gözlerine daha da derinlemesine bakarak. "Seninle birlikte olmak istiyorum, Regulus. Bu karanlık dünyada, seninle aydınlığa doğru ilerlemek istiyorum."

"Ben de seni seviyorum, Avis," dedi Regulus, duyguları gözlerinden fışkırıyordu. "Senin için ölmek istemem, ama seninle yaşamak istiyorum."

Zindanın soğuk taşları arasında, Regulus’un cesaretiyle Voldemort’un karşısına çıktı. Gözleri kararlılıkla parlıyordu; elinde Hortkuluk kolyesini taşıyan locket'i sıkıca kavramıştı. Bu, son bir umuttu. Avis'in öğrendiği sırrı kullanarak, Voldemort'un gücünü kırmak istiyordu.

Voldemort, soğuk bir gülümsemeyle ona baktı. "Seni öldüreceğim, Regulus," dedi, sesi derin ve tehditkârdı. "Hortkulukları yok etmek istiyorsan, önce beni yenmelisin."

Regulus, kılıcını sıkıca tuttu. "Bu son," dedi kararlılıkla. "Ve senin sonun."

Savaş başladı. Işık ve gölge arasında, iki büyücü birbirine saldırdı. Regulus, Hortkuluk kolyesini Voldemort'a doğru fırlattı. Ama karanlık büyücü, kolyeyi havada yakaladı ve gücünü artırdı. Zindanın duvarları sarsılıyor, karanlık büyünün etkisiyle ortam geriliyordu.

Avis, zindanın girişinde bekliyordu. Gözleri, sevgilisini korumak için parlıyordu. "Regulus, dikkat et!" diye bağırdı, ama sesi savaşın gürültüsünde kayboldu.

Regulus, son bir hamleyle Voldemort'un üzerine atıldı. Kılıcı, karanlık büyücünün kalbine saplandı. "Artık yeter!" diye haykırdı, ama Voldemort’un gözlerinde hala bir tehdit parlıyordu.

Voldemort, son bir nefesle bakışlarını Regulus'a çevirdi. "Seni öldüreceğim," dedi, sesi bir fısıldama gibi geldi. "Ama Hortkulukları yok edemeyeceksin."

Regulus, son bir güçle kılıcı çekti. "Belki de," dedi. "Ama seni durdurduk."

O an, zindanın karanlığında, iki büyücü arasındaki savaş sona erdi. Regulus Black, Hortkuluk kolyesini yok etti ve Voldemort'un gücünü kırdı. Ancak bedeli hiç beklemediği bir şekilde ağır oldu. Voldemort, son gücünü kullanıp "Avada Kedavra!" diye haykırdığında, Avis hızla zindandan fırladı ve sevgilisinin önüne atladı. Büyü ona isabet etti.

"Hayır, Avis!" diye çığlık attı Regulus, gözleri korku ve çaresizlikle dolmuştu. Avis, sevgilisinin kollarında yatıyordu ve kan sızıyordu. Gözleri yarı açık, hayatın sıcaklığı giderek azalırken Regulus onu tutmaya çalıştı.

"Regulus..." dedi Avis, zayıf bir sesle. "Beni bırakma..."

"Hayır, seni bırakmayacağım," dedi Regulus, gözlerinde yaşlar belirdi. "Seninle birlikte çıkacağız buradan. Hayır, bunu kabul edemem."

"Sevdiğim, bu karanlıkta... ışık olabilirsin," dedi Avis, güçsüz bir gülümsemeyle. "Seni seviyorum... unutma."

Avis’in vücudu titrerken, Regulus’un kalbi parçalanıyordu. "Hayır, lütfen... seni kaybedemem," diye fısıldadı, gözlerinden yaşlar süzülürken.

O an, zindanın karanlığında, aşkın ve fedakarlığın bedeli ağır bir şekilde ödendi. İkisi de bu karanlık dünyadan kaçmaya çalışırken, birbirlerine sarılmış halde, sevginin gücüyle hayatta kalmanın bir yolunu bulmaya çalıştılar.