Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Avis'in ölüm yiyen kıyafeti
Voldemort, Avis’e güvenmeyi seçmişti. Regulus Black’in ölüm fermanı imzalanmıştı ve artık onun kaderi belirlenmişti. Ölüm Yiyenler arasında bir toplantı düzenlenmişti ve Avis, Regulus Black’i mağaraya götürmekle görevlendirilmişti.
Karanlık koridorların sessizliği, Ölüm Yiyenlerin toplantısının yapıldığı gizli mekânda da devam ediyordu. Odanın ortasında, soğuk taş duvarlar arasında bir masanın etrafında toplanmışlardı. Kukuleta giyen ve maskeler takan Ölüm Yiyenler, sol kollarındaki Karanlık İşaret ile birbirlerini tanıyordu. Her biri, Karanlık Lord’a olan sadakatlerini kanıtlamak için buradaydı.
Voldemort, tahtında oturuyordu. Gözleri, sadakat beklediği hizmetkârlarına dikkatlice bakıyordu. Avis, diğer Ölüm Yiyenler arasında sessizce duruyordu. Regulus Black’in kaderini taşıyan bu an, geleceğin şekillendiği bir an gibiydi.
Voldemort’un soğuk sesi yankılandı. "Ölüm Yiyenler," dedi. "Bugün buradayız, çünkü bir ihanetle yüzleşmemiz gerekiyor. Regulus Black, Hortkuluklarımızı ele geçirdi ve onları yok etmeye çalışıyor. Bu, bize karşı bir tehdit."
Avis, içinde karmaşık duygularla dinliyordu. Regulus’un mektubunu vermişti ve şimdi onunla yüzleşmek zorundaydı. Diğer Ölüm Yiyenler de sessizce bekliyordu. İçimdeki kaygı büyüdü; Regulus’u nasıl ele geçirecektim?
Bellatrix Lestrange, hırçın bir şekilde öne çıktı. "Regulus Black, ailesinin saflığını korumak için bize ihanet etti. Onun cezasını çekmeli," dedi, sesi kükreme gibi yankılandı.
Voldemort, düşünceli bir ifadeyle başını salladı. "Regulus’un Hortkuluklar hakkındaki bilgisi tehlikeli. Onu yakalamalıyız. Avis, sen görevlendirildin. Onu mağaraya götür ve sonunu getir."
Bunu duymak, içimde bir tür kararlılık doğurdu. "Ama nasıl yapacağım?" diye düşündüm. “Hızla hareket etmeliyim.”
Planımı titizlikle hazırlamıştım. Babama karşı oyun içinde oyun oynamak için kendi kaderimi belirlemeliydim. Regulus Black’in tutulduğu hücreye doğru adımlarımı attım. Koridorlar sessizdi, sadece ayak seslerim yankılanıyordu. İçimdeki endişe, giderek büyüyordu.
Ölüm Yiyen kıyafetiyle Avis, gizli geçitlerden geçerek hücreye ulaştı. Taş duvarlar soğuktu ve ışık, hücrenin içine sızan tek şeydi. Regulus Black, zincirlere bağlı bir şekilde köşede oturuyordu. Gözleri yorgun ve umutsuzdu. O an, karanlık içinde kaybolmuş bir ruh gibi görünüyordu.
Avis, sessizce yaklaştı. "Regulus," dedi soğuk bir sesle, içindeki duyguların karmaşasıyla. "Seni buradan çıkarabilirim. Ama bir şartla."
Regulus, başını kaldırdı ve gözleri Avis’e dikildi. "Ne istiyorsun?" diye sordu, sesi zayıf ama merak doluydu.
Avis, maskesini çıkarttı. "Benim, Hortkuluklar hakkında bilmem gereken şeyler var," dedi, kararlı bir şekilde. "Senin bilgilerinle onu durdurabilirim."
Regulus, gözlerini kısarak bakıyordu. "Bu çok tehlikeli," dedi. "Ama seninle konuşmayı kabul ediyorum. Ama önce bana güvenmelisin."
"Ayrıca," diye devam etti Avis, "babamın ihanetini durdurmak için birlikte çalışabiliriz. Onu durdurmanın tek yolu, onun oyununu bozmaktır."
Regulus, sessizce düşündü. Avis’in önerisi tehlikeliydi, ama belki de son umutları buydu. "Anlaştık," dedi. "Ama unutma, seni kaybedemem."
Avis, hafifçe gülümsedi. "Bu oyunun kuralları böyle; ne olacağını önceden bilemiyoruz," dedi. "Şimdi, Hortkuluklar hakkında ne biliyorsun?"
Regulus, gözlerini kısarak düşünmeye başladı. "Bir zamanlar Karanlık Lord’un Hortkuluklarını korudum," dedi. "Ama artık onları yok etmek istiyorum. Sırlarını paylaşacağım, ama sen de bana bir şey söylemelisin."
"Ama önce beni güvence altına almalısın," dedi Avis, onun elini tuttu. "Birbirimize güvenelim," dedi. "Ve belki de bu karanlık dünyada bir umut ışığı yakabiliriz."
Regulus, Avis’in gözlerine baktı. "Belki de seninle birlikte," dedi. "Bu oyunun içinde, kalbimde bir umut doğuyor."
O an, zincirlerin ardında iki kalbin birbirine yaklaştığı bir an gibiydi. Avis ve Regulus, geleceğin sırlarını paylaşmak için birbirlerine yaklaşıyorlardı. Karanlık ve soğuk duvarların arasında, belki de bu tehlikeli oyunun içinde aşkın gücüyle aydınlığa doğru ilerleyebilirlerdi.
