"Bu bölüm için bana destek olan eylulcanxx e teşekkür ederim ❤️"Sabahın ilk ışıklarıyla uyanıp çapulcularla buluşmak üzere aceleyle hazırlanmıştım. Kahvaltıda onlarla buluştuğumda, gizemli ormana yapacağım yolculuğu kimseye açıklamamıştım. Çapulcuların neşeli sohbetleri sürerken, aklımda amcamın karanlık planları dönüp duruyordu. Amcamın ne yapacağını tahmin edemiyordum ve bu belirsizlik içimi sıkıştırıyordu.
Sirius Black, yüzümdeki gerginliği fark etti ve endişeyle sordu, "Seni biraz gergin görüyorum Avis, her şey yolunda mı?"
"Evet, sadece... derslerim hakkında düşünüyordum," dedim, düşünceli bir şekilde.
"Eğer yardıma ihtiyacın olursa, unutma ki biz buradayız," dedi Remus Lupin, şefkatle.
Gülümsedim ve teşekkür ederek kahvaltımı bitirdim. Ormana doğru yola çıktım. Ormanın derinliklerine ulaştığımda, amcamın ruhunun bir hayvana büründüğünü hissettim. Ağaç dalları arasında hızla hareket eden bir sincap dikkatimi çekti.
"Amca, sen misin? Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sordum, sincap hızla ortadan kayboldu. Kendimi büyülü bir varlık tarafından izlenmiş gibi hissettim. Amcamın kötü niyetleri, ormanın her bir köşesinde adeta yankılanıyordu. Cesaretimi topladım ve amcamla yüzleşmeye karar verdim.
Ormanın gizemli sisleri arasında ilerlerken, amcamın kötü ruhunun etrafındaki havayı kararttığını hissedebiliyordum. Sincap formunda gizlenmiş olan amcam beni izlemeye devam ediyordu. Asamı sıkıca tutarak derin bir nefes aldım ve cesaretimi toplayıp konuşmaya başladım.
"Amca, seni burada görmek beni şaşırtmadı. Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sordum. Aniden arkamda bir gölge hissettim.
"Gerçekten beni bir sincap mı sandın sevgili yeğenim?" diye alaycı bir ses duyuldu. Sesin geldiği yöne döndüğümde, amcam Cormac Mclaggen'i gördüm. Canavar formunda, karanlık ve ürkütücü bir varlık olarak tasvir edilebilirdi. Kocaman, kaslı bir bedene sahipti ve derisi gece göğünün koyu tonlarını andıran bir renge bürünmüştü. Gözleri kızıl bir ateş gibi parlıyordu ve bakışlarındaki şiddet, kötü niyetini yansıtıyordu. Keskin pençeleri her hareketinde tehlike saçıyor, ağır adımları ormanın sessizliğini bozuyordu. Uzun, sivri dişleri ve kükreyen bir ağzı vardı, bu da onun yırtıcı doğasını ortaya koyuyordu. Cormac'ın bu formu, hem fiziksel gücünü hem de içindeki karanlık ruhu simgeliyordu.
Cormac'ın karanlık gölgesi altında dururken, sesi ormanın sessizliğini yırttı. "Bir sincap mı? Ah, Avis, sen hâlâ masum bir çocuksun. Gerçeklerin farkında değilsin, ama zamanı geldiğinde her şeyi öğreneceksin."
Kalbim hızla çarpmaya başladı. "Ne demek istiyorsun, amca? Benim hakkımda ne biliyorsun?" diye sordum.
Cormac, karanlık bir gülümsemeyle yanıtladı. "Senin gerçek baban hakkında konuşuyorum. O, senin düşündüğün kişi değil. Ve sen, onun mirasını taşıyorsun, ister kabul et ister etme."
Şaşkınlık içinde donup kaldım. "Yani... sen nasıl?" diye zorlandım.
Cormac kahkahayı patlattı. "Ben her şeyi biliyorum küçüğüm. Ama senin babanın kim olduğunu bilmek, senin için hem bir lütuf hem de bir lanet olacak. Şimdi git ve gerçeği ara. Ancak o zaman, kendi kaderini kontrol edebilirsin."
Amcamın sözleriyle sarsılmış ve şaşkına dönmüş bir halde ormanın daha da derinliklerine doğru ilerlemeye devam ettim. Gözlerim karanlıkta parlayan bir ışık arıyordu; belki de bu, bana yol gösterecek ve gerçekleri aydınlatacak bir işaret olabilirdi. Yürüdükçe, etrafımdaki ağaçların gölgeleri sanki bana eşlik ediyor, her adımımda benimle birlikte hareket ediyormuş gibi hissettiriyordu.
Birden, açmış bir çiçekle kaplı ağacın altında durdum. Ağacın dalları arasından sızan güneş ışıkları, çiçeklerin üzerinde dans ediyor ve ormanın karanlığını bir anlığına da olsa aydınlatıyordu. Bu güzellik karşısında bir an nefesimi tuttum ve içinde bir umut hissettim. Belki de her şeyin bir anlamı vardı ve belki de karanlık, aydınlığın değerini anlamamız için vardı.
Ağacın altında oturup düşüncelere daldım. Babam kimdi? Gerçekten de amcamın dediği gibi, bilmediğim bir mirası mı taşıyordum? Ve eğer öyleyse, bu miras hayatımı nasıl etkileyecekti?
Bir süre sonra kendimi toparladım ve ayağa kalktım. Kararlı bir adımla ormandan çıktım ve evime doğru yöneldim. Yolda, amcamın sözlerini düşündüm ve kalbimde bir kararlılık hissettim. Gerçekleri öğrenmek için ne gerekiyorsa yapacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐏𝐇𝐀𝐍𝐓𝐎𝐌 ⸻Regulus Black(TAMAMLANDI)
Fanfic𝐏 「▬🔮🧙🏼♀️🪄」 (ʀᴇɢᴜʟᴜꜱ ʙʟᴀᴄᴋ x ꜰᴇᴍ ᴏᴄ) ©hughesflyy 【Tamamlandı ve duzenlendi】 (★) Cover by @-SNIVYNYX Thanks you <3 "Hayalet, şimdiye kadar hepinizin farkında olduğuna inandığım gibi, ölmüş bir ruhun yeryüzünde bıraktığı izdir..." ―P...