𝐏𝐇𝐀𝐍𝐓𝐎𝐌 ⸻Regulus Black(TAMAMLANDI)

Yasak Orman

Sabahın erken saatlerinde Yasak Orman’a varmıştım. Hava hâlâ karanlıktı; gökyüzü sabahın ilk ışıklarına dair hiçbir işaret göstermiyordu. Ormanın derinlikleri, sisle kaplıydı ve ağaçların gölgeleri, karanlık bir örtü oluşturuyordu. Dikkatli adımlarla ilerlerken, ormanın sessizliğinde yalnız hissettim.

Bir an, arkamda bir ses duydum. Hemen döndüm ve karanlıkta bir siluet belirdi. Cormac McLaggen, soğuk ve hesaplayıcı bir tavırla karşımda duruyordu.

Cormac, uzun boylu ve geniş omuzlu bir adamdı. Sert yüz hatları, yaşadığı mücadelelerin izlerini taşıyordu. Gözleri, karanlık niyetlerini yansıtan buz gibi mavilerle doluydu. Saçları koyu renkli ve düzensiz bir şekilde kesilmişti; adeta ormanın gölgelerinden çıkmış gibiydi. Üzerindeki giysiler eski ve yıpranmıştı; ormanın karanlık tonlarına uyum sağlıyordu. Cormac'ın varlığı, etrafındaki havayı soğuk ve tehditkar bir sessizlikle dolduruyordu. Gözlerinde açgözlülük ve iktidar hırsı parlıyordu.

"Gelmişsin, Avis," dedi Cormac, sesi soğuk ve kendinden emin bir tonda.

"Ne istiyorsun?" diye sordum, sesimde kararlı bir tını vardı.

"Başından beri ne istediğimi biliyorsun," diye yanıtladı Cormac, sesi tehditkâr bir şekilde titriyordu.

Cormac’ın amacı, lanetli güçlerimi Voldemort'un emirleri doğrultusunda kullanmaktı. Bu düşünce beni derinden etkiliyordu.

"Bu teklif asla kabul edilemez," dedim kesin bir tavırla.

Cormac, yüzünde alaycı bir gülümsemeyle, "Mektupta da dediğim gibi, arkadaşlarının zarar görmesini mi istiyorsun?" diye sordu.

"Onlara zarar vermeyeceksin," dedim, içimde bir öfke ve kararlılıkla.

"Belki ben zarar veremem," diye yanıtladı Cormac, “ama Voldemort seve seve zarar verir.” Sözcükleri, soğuk bir kötücüllükle doluydu. Cormac’ın yüzünde kötücül bir gülümseme belirdi.

Cormac, bir an daha bekledikten sonra karanlıkta kayboldu. Sessizlik, onun ayrılığından sonra daha da derinleşti. Yalnız ve endişeli bir şekilde ormanda kaldım. Kalbimde hem tehditlerin hem de kendi içsel çatışmalarımın ağırlığı vardı.

Ormanda, Cormac’ın ve Voldemort’un getirdiği tehlikeleri düşünerek, arkadaşlarımı korumak için ne yapabileceğimi anlamaya çalıştım. Gözlerim ormanın derinliklerine odaklanmıştı. Her şeyin daha da karmaşık hale geldiği bu noktada, içimde bir kararlılık ve korku bir arada parlıyordu.