Missing Child \taekook ||DÜZENLİYOR

Eli minik bedenin omuzundaydı.

*yazarın anlatımıyla*

Eve gelmeleri yaklaşık 1 saat sürmüştü. Bu sürede Chae sürekli Bay Kim'e , kendince, uyarılar yapıyordu. Fakat Bay Kim, Chae'yi pek de takıyor gibi değildi. Çünkü her seferinde onu susturmayı başarıyordu bakışlarıyla. Bay Kim, Chae'yi susturuyordu çünkü önlerinde sedyede götürülen çocuk Chae'nin her lafında daha çok ağlıyordu. Tam susacak derken Chae yine onun hakkında, ajan, düşman, zarar vermeye çalışan biri olarak konuşuyor ve onu tekrar ağlatıyordu. En sonunda Bay Kim dayanamayıp "KES SESİNİ CHAE! SANA KONUŞ DEMEYENE KADAR AĞZINI AÇARSAN DİLİNİ KOPARTIR ELİNE VERİRİM. " demişti, sertçe. Bunun üzerine Chae bir daha ağzını açamamıştı.

Şimdi ise Jungkook denen çocuk uyuyordu. Eve getirilen doktor onu muayane etmiş, tüm yaralarını ve kırıklarını tedavi etmişti. Tabii bu süre uzun sürmüştü. Eve gelmelerinin üzerinde 7 saat geçmişti. Jungkook yolda acıdan bayılmıştı ve o andan beri gözünü açmamıştı. Tabi korkulacak bir şey olmadığını söylemişti doktor. Vücudunda bir çok yerde kırık vardı. Bacağı kırıktı mesela. Bu yüzden çözüldüğü ve Bay Kim tarafından ayağa kaldırıldığı an daha çok ağlayıp sızlanmıştı. Yolda da bu yüzden bayılmıştı.

Doktor işini bitirmiş ve gitmişti. Evde Jungkook'u saat başı kontrol eden 4 hemşire vardı. Ama Bay Kim memnun değilmiş gibi bir dakika bile kalkmıyordu başından. Yatağının başında ki sandalye de oturuyor ve öylece duruyordu. Doktor yaklaşık 10 saat sonra  uyunasın gerektiğini söylemişti. Doktor gideli 2 saat oluyordu. Bu da demekti ki daha 8 saat vardı uyanması için. Bay Kim bulunduğu yerden ayrılmayacaltı. Ayrılamazdı. İçinde yankılanan ses bunu söylüyordu. Nedenini kendisi dahi bilmezken ayrılamayacağını adı kadar net biliyordu.

Şuan saat akşam dokuzdu. Ve Bay Kim'in uykusu ağır bastırıyordu. Kafası düşüp duruyordu. Arada bir de gözleri kapanıyordu. En sonunda dayanamamış ve uyumuştu. Fakat 2 saat sonra kendine gelip uyanmıştı . O uyurken korumalardan birisi odaya gelmiş ve bir tepsi getirmişti. Üzerinde ramyeon olan bir tepsi. Birazda tteobbokie. Tepsiye bakmıştı. Nedensizce midesi bunalmıştı bu yüzden yememişti. Hem yemekler soğumuştu da.

Geriye yaslanmış ve minik çocuğu izlemeye devam etmişti. Bakıyordu sadece ve bakıyordu. Baktıkça bakıyor ve sıkılmadan onu izliyordu. Sanki onu izlerken sıkılmak mümkün değilmişcesine izliyordu. Dışardan izleyen biri olsaydı, eminim ki o çocuğu izlemenin ne kadar eğlenceli ve sürükleyici olduğunu anlayamazdı. Bunu sadece Bay Kim anlayabilirdi. Fakat Bay Kim bunu anlatmak istemiyordu. Düşüncelerinin bunlar ile alakası yoktu bile.

Sadece minik bedeni bu hale getiren o pisliği bulma konusunda düşünüyordu. Adamlarına emir vermişti. 'O adamı bulun! 'diye. Peki bunu neden yapmıştı? Neden? İçindeki bu sese yanıt veremiyordu. Kendi kendine milyolarca kez sormuştu bu soruyu. Neden? Ama cevap veremiyordu.' Sadece ona acıdım ve o adamı öldürerek içimdeki siniri soğutacağım' diyordu kendi kendine. Ama bu soruyu geçiştirmek için olan bir cevap olduğunu kendisi de ,içinde ki sesi de biliyordu.

Burda oturalı 4 saat oluyordu. Doktorun da dediği gibi hareketlenmeler başlamıştı. Minik bedenin yüzünde bazen acı çekiyorcasına bir ifade beliriyor ve yüzü buruşuyordu, bazen ise dudakları büzülüyor ve ağlayacakmış gibi oluyordu. Bu ifadeler taş çatlasa 15 saniye sürüyor ve hemen yüzü eski haline geliryodu. Bay Kim her ifadesini ezberleyecek kadar dikkatli bakıyor ve inceliyordu minik yüzü. İfadeler değiştikçe Bay Kim endişeleniyordu. Tabii bu endişeler de minik bedeni mimikler kadar hızlı yok oluyordu.

Şimdi ise aradan 9 saat geçmişti. Bay Kim arada gözlerini kapatmış ve kendince dinlenmişti. Bu süre boyunca sadece 1 bardak su içmişti. Bunun dışında ne bir şey yiyebilmiş ne de içebilmişti.