Druga część trylogii, rozpoczynająca się niecały rok od czasu tragicznych wydarzeń na planecie Kamino, zapoczątkowanych przez władze Imperium Galaktycznego.
Grupa dezerterów, byłych żołnierzy-klonów z nieistniejącego już Oddziału Specjalnego 99, pop...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- „Skarbem niekoniecznie musi być to, co uważane jest za cenne przez innych, lecz to, co ty sam za cenne uważasz."
Po dotarciu na Serenno, Artemis i pozostali odnajdują skarb wywożony z dawnego pałacu hrabiego Dooku.
W wyniku interwencji żołnierzy, grupa zostaje rozdzielona, przez co Artemis wraz z Omegą, Techiem i Echo zostają uwięzieni najpierw w jednym z kontenerów, a następnie na statku transportowym.
Kiedy Hunter i Wrecker uciekają z pałacu hrabiego przed żołnierzami, jedyną drogą ucieczki pozostałych jest kontener, którego szybkości lądowania na ziemi nie mają możliwości kontrolować.
Serenno, 18 lat przed bitwą o Yavin:
Nad pałacem, wokół pobliskiego terenu, z nieba dosłownie zaczęły spadać kontenery w ogromnej liczbie, nabierając także sporej prędkości przy spadaniu.
Tech: Spadamy w niepokojąco szybkim tempie!
Omega: Nie martw się! Silniki awaryjne niedługo się włączą!
Artemis: Nie powinny już się otworzyć?! Czuję, jak żołądek obija mi się o żebra!
Echo: Jeśli się nie włączą, wszyscy zginiemy!
Artemis nie miała głowy do tego, by skomentować wyznanie Echo, które i dla niej, i dla pozostałych, przy obecnej prędkości spadania było czymś oczywistym, teraz myśląc tylko o tym, by jej wnętrzności po wylądowaniu były wciąż na swoim miejscu.
Wtedy, poczuli, że ułożenie kontenera stabilizowało się, układając w pozycji poziomej, słysząc świsty uruchomionych silników.
Tech: Nie możemy sterować, ani wybrać miejsca lądowania, ale nie jest źle.
Tymczasem w pałacu, Hunter i Wrecker zdołali dotrzeć do hangaru, który na ich szczęście, okazał się pusty.
Wrecker: Klony obstawiły wszystkie wejścia do pałacu.
Hunter: Nie wszystkie. My wyjdziemy dołem.
Wrecker jęknął z niezadowolenia, obserwując, jak Hunter zaczepił linę o krawędź wyjścia z hangaru, zakończoną hakiem.
Wrecker: Czułem, że tak powiesz.
Hunter: Użyjemy ruin miasta, jako osłony i przejdziemy do Marudera.
Wrecker kucnął, łapiąc za linę, którą przed chwilą podczepił Hunter. Tymczasem on próbował skontaktować się z pozostałymi.
