Druga część trylogii, rozpoczynająca się niecały rok od czasu tragicznych wydarzeń na planecie Kamino, zapoczątkowanych przez władze Imperium Galaktycznego.
Grupa dezerterów, byłych żołnierzy-klonów z nieistniejącego już Oddziału Specjalnego 99, pop...
Szybka ciekawostka - tytuł rozdziału nawiązuje do fragmentu piosenki „Gwiazdko" z gry „Star Wars Jedi: Ocalały", w oryginale „Ghost Star".
...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- „Jak oczy mają odzwierciedlać charakter, tak sny odzwierciedlają to, co starasz się ukryć przed sobą."
Po decyzji Imperatora, Artemis i jej przyjaciele są załamani. Przez ogłoszenie o stworzeniu armii Imperium wyłącznie przez obywateli, los klonów staje się przesądzony.
Pożegnawszy panią senator z Pantory, Echo informuje przyjaciółkę, że pozostanie z Rexem, chcąc wspierać go w ratowaniu swoich braci.
Mimo trudnego dla Artemis i Omegi pożegnania, kobieta wie, że musi dać przyjacielowi wolną drogę. Wie też niestety, że Omega może być mniej tolerancyjna wobec takiego obrotu spraw.
Ord Mantell, 18 lat przed bitwą o Yavin:
Gdy tylko Ord Mantell było już blisko, Artemis sama z siebie wyrwała się ze snu. Otworzyła oczy w chwili, gdy Maruder i Posa wspólnie wyszły z nadprzestrzeni, złączone śluzami.
Wsunęła dłonie pod tą poduszkę, na której wciąż śpiąca Omega opierała głowę. Gdy wsunęła tam dłonie, ułożyła ją następnie na posłaniu, mogąc też zabrać z pod poduszki i głowy dziecka swoje nogi.
Zabrała z siebie koc, okrywając nim całym śpiącą dziewczynkę, po czym jak najciszej mogła, wyszła z jej pokoju.
Słysząc jej kroki zbliżające się do kokpitu, Tech i Hunter odwrócili się w stronę idącej ku nim kobiety, gdy Wrecker wciąż jeszcze spał.
Tech: Zbliżamy się do Ord Mantell, Temmie.
Artemis: To wracam do siebie. Dziękuję, że daliście mi tu trochę posiedzieć.
Tech: Większego hałasu niż Wrecker teraz, nie zrobiłaś. Teoretycznie rzecz biorąc, nie zrobiłaś żadnego hałasu.
Artemis: Miło mi, że szyby nie popękały. Do zobaczenia później.
Artemis pomachała Techowi i Hunterowi na pożegnanie, opuszczając kokpit zaraz potem.
Otworzyła śluzę w podłodze Marudera, wsuwając nogi do środka. Oparła stopy o dolne szczeble, chwytając także za te, które były bliżej jej dłoni. Zaciskając palce na tych szczeblach, zaczęła schodzić aż do śluzy w swoim frachtowcu, po czym wróciła na pokład.
Statki rozdzieliły się, gdy Artemis poinformowała Techa przez system komunikacji, że siedzi już za sterami swojego statku, dzięki czemu mogli podchodzić do lądowania, oczywiście osobno.
