Part-2
ခ်စ္လြန္းငယ္လစ္ဟာေနေသာ္ေနရာေလးကိုဝင္ထိုင္ကာေကာင္းကင္ေပၚကၾကယ္ေလးေတြကိုေမာ့ၾကည္
မိသည္။သူနည္းတူထိုေကာင္ေလးသည္လဲေငးေနခဲ့သည္။
အခ်ိန္အေတာ္အတန္႔ၾကလာတဲ့အထိမည္သူမွ်
စကားမစမိပဲတိတ္ဆိတ္ကာအေတြးမ်ားေနမိသည္။
"ခင္ဗ်ာကိုတစ္ဦးတည္းေသာ္ေျမးလို ့ထင္ခဲ့တာ"
တိတ္ဆိတ္မူကိုအလို ့မက်သည္ထင္ပါသည္
ထိုေကာင္ေလးကစကားစလာသည္
"အင္း ဟုတ္လား "
သူေမးေတာ့ထိုေကာင္ေလးကသူကိုၾကည္ကာ
"ခင္ဗ်ာကအလိုလိုက္ခံေနရတာပံုပဲေလ ေနာက္ျပိး
ခင္ဗ်ာအဖြားကခင္ဗ်ာကိုအမ်ားၾကီးပိုဂရုစိုက္တယ္ေလ"
ထိုေကာင္ေလးစကားေၾကာင့္သူတစ္ခ်က္ရယ္ကာ
"အင္း အဖြားကကိုယ္ကိုအမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္ထားတာ"
ခ်စ္လြန္းငယ္ေျပာတဲ့စကားကအမွန္ပါ
အဖြားကမိမိကိုတအားေမွ်ာ္လင့္ထားသည္
အကိုၾကီးအဖရာတဲ့ေလ ဖြားဖြားကသူကိုအျမဲတေစ
အစကားကိုေျပာျပေလ့ရွိသည္
"ခင္ဗ်ာ မမြန္းၾကပ္ဘူးလား"
မင္းလြန္တိုျပက္ျပက္သာေမးလိုက္သည္
"မင္းေျပာၾကည္ ကိုယ္ဘာကိုမြန္းၾကပ္သင့္လဲ
လူၾကီးေတြသေဘာအတိုင္းလိုက္လုပ္ေပးေနရတာကို
လား
ဒါမွမဟုတ္ရင္ညီငယ္ေလးေတြလို ့မေဆာ့ပဲတိတ္
ဆိတ္စြာေနခဲ့တဲ့ကိုယ္(ကိုယ္ကို)လား
ကိုယ္ဘာကိုမြန္းၾကပ္သင့္သလဲလို ့မင္းထင္လဲ"
ခ်စ္လြန္းငယ္ထိုအနွီေကာင္ေလးကိုစိုက္ၾကည္ကာေျပာ
ေတာ့ထိုေကာင္ေလးကမိမိဘက္ကိုလွည္လာကာမိမိ
မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုစိုက္ၾကည္သည္
"အကုန္လံုးပဲ ခင္ဗ်ာ "
ထိုေကာင္ေလးေျဖတဲ့အေျဖေၾကာင့္သူမ်က္ရည္ဝဲမိသည္
"ကိုယ္~ကိုယ္~ကိုယ္ကအေလာက္ေတာင္မင္းအျမင္
မွာဆိုးဝါးေနသလား ေကာင္ေလး"
ခ်စ္လြန္းငယ္ေျပာေတာ့
"အထက္ပိုျပိးဆိုးဝါးတယ္ ျပိးေတာ့ခင္ဗ်ာကလူတစ္ေယာက္ပဲ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္မဟုတ္ဘူး ျငင္းဆိုလို ့ရတယ္
တားဆီးလို ့ရတယ္ ဪ ဒါနဲ ့က်ဳပ္ကိုေကာင္ေလး
လို ့မေခၚနဲ ့ ေနာက္တစ္ခါေခၚရင္ခင္ဗ်ာနွုတ္ခမ္း
အေကာင္းတိုင္ဆက္ရွိေနမွာမဟုတ္ဘူး"
YOU ARE READING
Your love is peaceful
Aksiကိုယ်တစ်ခါမှမရေးဖူးတဲ့typeကိုစမ်းရေးတာပါ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း/အရိုင်းဆန်တဲ့စာသားများပါတာကြောင့် ဖတ်ဖို့သေချာစဉ်းစားပြိးမှဖတ်ပါ⚠⚠⚠ ဇာတ်လမ်းကတစ်စုံတစ်ရာနှင့်တူညီခဲ့လျှင်တိုက်ဆိုင်တာဟုမှတ်ယူပေးဖို့တောင်းဆိုချင်ပါတယ်⚠⚠ ဖတ်မယ် မဖတ်ဘူးဆိုတာကစာဖတ်သူတွေအပိုင်...
