Warning:အသက်18နှစ်မပြည့်ပါက ဒီအပိုင်းကို
မဖတ်စေချင်ပါ။18အခန်းတွေကိုSsရိုက်ပြိးလိုင်းပေါ်
မတင်ပါနဲ့ရှင့်။
*****
Part-30
ကားပါကင်မှာမခင်ပပနဲ့တွေ့တဲ့ရက်ကစပြိး လူကြီးက
သူအပေါ်ပြောင်းလဲသွား၏။အရင်လို့ ပူးကပ်ကပ်မနေ
တော့သလို့ ဆေးရုံကိုတောင်လိုက်ပို့ခြင်းမရှိတော့။
စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပင်မဲ့ လူကြီးကိုအလုပ်မပေးချင်
တာကြောင့် ဖုန်းတကူးတကဆက်ပြိး လာကြိုခိုင်းဖို့ကို
မပြောတော့။ကိုယ်ဘာသာပဲကားငှားပြိးပြန်လိုက်တော့
မယ်။
တွေးနေတုန်း သူနာပြုမလေးတစ်ယောက်က အခန်းထဲ
ကိုဝင်လာတာမို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူနာပြုမလေး
အနောက်ကသူကြောင့် မိုး ပြောစရာစကားများပျောက်
ရှာသည်။
"မခင်ပပ"
မခင်ပပဟုရေရွတ်လိုက်တော့ သူမကကြားသလိုဖြင့်
သူကိုမျက်လုံးဝင့်ကာ ကြည့်လာပြိး သူနာပြုမလေးက
လက်မှတ်ထိုးစရာတွေကို ချထားခဲ့ပြိး အခန်းထဲကနေ
ထွက်သွားလေသည်။
အခန်းအတွင်း၌ အသံတို့က တိတ်ဆိတ်နေကာ အသ
က်ရှုသံမျှင်မျှင်ကိုတော့ တိုးတိတ်စွာကြားရ၏။
မခင်ပပကိုကြည့်ရင်း ဖုန်းRingtoneကထမြည့်
လာတာမို့ သူဖုန်းကိုကိုင်လိုက်တော့ တစ်ဖက်လူက
တစ်ခြားသူမဟုတ်။လူကြီးသာ ဖြစ်နေသည်။
"Hello! လူကြီး"
"နေ့လည်စာ စားပြိးပြိလား၊ငယ်"
"ဟုတ် စားပြိးပြိ၊လူကြီးရော"
"အင်း ပြိးပြိ၊ညနေ့ ကိုယ်လာမကြိုနိုင်လောက်ဘူး
ငယ်"
ထို့စကားကြောင့် အောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖွဖွလေးကိုက်ပြိး
အရှေ့ရှိ မခင်ပပကိုကြည့်လိုက်တော့ မခင်ပပကသူထံ
အာရုံစိုက်နေခြင်းမရှိ။အခန်းပုံစံကိုသာ ရှောက်ကြည့်
နေသည်။
အတွေးဖြင့် အသံတို့အားတိတ်ကျသွားတော့။
"ငယ် စိတ်ဆိုးသွားတာလား၊ကိုယ် တောင်းပန်ပါ
တယ်"
"ရပါတယ်......မဟုတ်တောင် ဒီနေ့ကိုယ်ဘာသာပဲ
အိမ်ကိုပြန်မလားလို့ တွေးနေတာ"
YOU ARE READING
Your love is peaceful
Aksiကိုယ်တစ်ခါမှမရေးဖူးတဲ့typeကိုစမ်းရေးတာပါ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း/အရိုင်းဆန်တဲ့စာသားများပါတာကြောင့် ဖတ်ဖို့သေချာစဉ်းစားပြိးမှဖတ်ပါ⚠⚠⚠ ဇာတ်လမ်းကတစ်စုံတစ်ရာနှင့်တူညီခဲ့လျှင်တိုက်ဆိုင်တာဟုမှတ်ယူပေးဖို့တောင်းဆိုချင်ပါတယ်⚠⚠ ဖတ်မယ် မဖတ်ဘူးဆိုတာကစာဖတ်သူတွေအပိုင်...
