(ဒီအပိုင္းတြင္ပါသည္အဂၤလိပ္စာလံုးမ်ားသည္
Google translate myanmar to english languageကေနဘာသာျပန္ယူထား
တာမို႔တစ္စံုတစ္ခုအမွားပါရင္စာေရးသူကိုနားလည္ေပးဖို႔ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္!!!)
Part-19
"ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ ငယ္"
ငယ္လက္ကိုဆြဲကိုင္ကာေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း
ေျပာလိုက္ေတာ့ကေလးငယ္ကေခါင္းညိတ္ျပသည္။
သူေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ျမင္လိုက္ရတဲ့ေတာင္တန္းေတြေၾကာင့္ရင္ထဲခပ္ေအးေအးပင္ျဖစ္သြား
သည္။
ေလကအနည္းငယ္တိုက္ခိုက္လာတာေၾကာင့္မ်က္နွာ
ကိုေအးသြားသည္။
အရမ္းေအးလာတာေၾကာင့္အေရွ႕ကေနသူလက္ကိုဆြဲ
ထားတဲ့အကိုလက္ကိုအသာေလးညစ္လိုက္သည္။
ကေလးငယ္၏လက္လႈပ္ရွားမူေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မိ
ေတာ့ပါးမို႔မ်ားနွင့္နွာေခါင္းစပ္အနားတြင္အေအးဒဏ္
ေၾကာင့္ပန္းေရာင္သန္းေနသည္။
လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကေလးငယ္၏ပါးကိုကိုင္ၾကည့္ခ်င္
ေတာ့ေရခဲတံုးအလားေအးစက္္ေနတာေၾကာင့္မ်က္
ေမွာင္ကိုၾကဳတ္လိုက္ျပိးခပ္ေဝးေဝးတြင္ရွိေနသည္
အဖြား၏စံအိမ္ေတာ္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
"အဆင္ေျပလား ခနေတာ့ေတာင့္ထားေနာ္ ငယ္
ဟိုနားမွာျမင္ေနရျပိ ေရာက္ေတာ့မယ္"
လမ္းကအနည္းငယ္ၾကမ္းတာေၾကာင့္ကားစီးခြင့္ကိုပိတ္
ထားသည္မို႔လမ္းေလွ်ာက္ရျခင္းပင္။
သူနဲ႔ကေလးငယ္၏Luggageကေတာ့အဖြား၏
စံအိမ္္ေတာ္ကိုေရာက္ေနျပိျဖစ္သည္။
"အင္းပါ လူၾကီးေရာအဆင္ေျပတယ္မလား"
ျပန္ျပိးစိတ္ပူေပးေနတဲ့ကေလးငယ္ေၾကာင့္ပါးခ်ဳိင့္မ်ား
ကိုကေလးငယ္ျမင္ေအာင္ၾကြားဝါးလိုက္သည္။
သူရယ္တိုင္းေငးတတ္သည္ကေလးငယ္ကေတာ့အခု
ထက္ပင္ေငးေနဆဲပင္။
"ကိုယ္ကအဆင္ေျပပါတယ္ ငယ္သာေရခဲတံုးေလးျဖစ္
ေတာ့မွာ"
"လူၾကီးေနာ္!"
အသံကစူးရွေသာေၾကာင့္ပိုျပိးကေလးငယ္ကိုစခ်င္သည္
စိတ္ကထိန္းမရခဲ့။
"အဟြန္း ေရာက္ေတာ့မယ္"
"ဟင္ ဘယ္အိမ္ကလူၾကီးအိမ္လဲ"
YOU ARE READING
Your love is peaceful
Actionကိုယ်တစ်ခါမှမရေးဖူးတဲ့typeကိုစမ်းရေးတာပါ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း/အရိုင်းဆန်တဲ့စာသားများပါတာကြောင့် ဖတ်ဖို့သေချာစဉ်းစားပြိးမှဖတ်ပါ⚠⚠⚠ ဇာတ်လမ်းကတစ်စုံတစ်ရာနှင့်တူညီခဲ့လျှင်တိုက်ဆိုင်တာဟုမှတ်ယူပေးဖို့တောင်းဆိုချင်ပါတယ်⚠⚠ ဖတ်မယ် မဖတ်ဘူးဆိုတာကစာဖတ်သူတွေအပိုင်...
