Warning:(ရိုင်းစိုင်းသော်အသုံးအနှုန်းတွေပါနိုင်
တာကြောင့်အမှောင်မကြိုက်တဲ့သူတွေနဲ့အသက်မပြည့်သေးတဲ့ကလေးများဖတ်ဖို့လုံးဝမသင့်တော်ပါကြောင်း)
☜☆☞☜☆☞☜☆☞☜☆☞☜☆☞
Part-17
"မောင့် အဆင်ပြေရဲ့လား"
ညစာစားပြိးလူငယ်တွေစုသွားကာအရက်သောက်ကြ
တာမို့မောင့်နှင့်သူပါဝင်သောက်ခဲ့ရသည်။
သူကတော့သိပ်မသောက်တာမို့မမူးသော်ငြားမောင့်က
တော့ဝိုင်းကာအတိုက်ခံလိုက်ရတာကြောင့်အခြေအနေကသိပ်မဟန့်ချင်ပါ။
အဒီဝိုင်းကနေမောင့်ကိုမနည်းခေါ်ထုတ်ကာအခန်းရှိရာ
ကိုသာပြန်လာခဲ့မိသည်။
"အင့်!...မောင့် အာ!"
ပြွတ်!
ရုတ်တရက်ဆွဲကာအနမ်းခံလိုက်ရတာကြောင့်ကြောင်အနေမိစဉ်မောင့်လက်ကခါးပတ်ကိုဆွဲချွတ်နေလေသည်။
ခါးပတ်ချွတ်နေပင်မဲ့အနမ်းကတော့မပျက်ပဲဆက်လက်နမ်းနေဆဲပင်။
ဗြီ!
အင်္ကျီကိုဖြဲခံလိုက်ရတာကြောင့်လန့်ကာမောင့်အနမ်း
တွေအောက်ကနေရုန်းထွက်လိုက်စဉ်......
"ဟာ့ ခင်ဗျာ ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
မောင့်မေးခွန်းကြောင့်သူဖြေမလို့လုပ်နေစဉ်......
"အင်းဟင်း...မောင့် နာတယ် မကိုင်နဲ့"
တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုဆုတ်နယ်ကာကိုင်ခံလိုက်ရတာမို့
စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာတာမို့တားလိုက်မိသည်။
မောင့်ကတော့သူပြောတာတွေကိုအာရုံမရောက်ပဲရင်ဘက်ကိုကိုက်ခဲ့ကာလက်နှစ်ဖက်ကပါသူအောက်က
အတွင်းသားတွေထံတိုးဝင်လာခဲ့သည်။
"အားးးဟင်း နာတယ်!"
"ခနနေရင်ပိုနာမှာ ခုကအစပဲရှိသေးတာ"
ထို့အပြောနှင့်အတူအိပ်ရာပေါ်ကိုဆွဲလှည့်ခံလိုက်ရ
ကာအပေါ်ကနေမောင့်ခန္ဓာကိုယ်ကအုပ်မိုးသွားပြန်
သည်။
မောင့်လက်ချောင်းများသည်တစ်ချောင်းပြိးတစ်ချောင်းသူအတွင်းသားထဲတိုးဝင်လာတာမို့
ပြည့်ကျပ်နေသည်ခံစားချက်မျိုးကိုပါရကာတစ်ခုခုကို
တအားတောင့်တမိသည်။
YOU ARE READING
Your love is peaceful
Боевикကိုယ်တစ်ခါမှမရေးဖူးတဲ့typeကိုစမ်းရေးတာပါ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း/အရိုင်းဆန်တဲ့စာသားများပါတာကြောင့် ဖတ်ဖို့သေချာစဉ်းစားပြိးမှဖတ်ပါ⚠⚠⚠ ဇာတ်လမ်းကတစ်စုံတစ်ရာနှင့်တူညီခဲ့လျှင်တိုက်ဆိုင်တာဟုမှတ်ယူပေးဖို့တောင်းဆိုချင်ပါတယ်⚠⚠ ဖတ်မယ် မဖတ်ဘူးဆိုတာကစာဖတ်သူတွေအပိုင်...
