not yardımı/texting

51

Kendimden hallice- böyle gitme

İyi okumalarrr

....

Bir hışımla Batı'nın evinden çıkmıştım ve Didem'i arayıp bir kafeye davet etmiştim. Artık bu olayı bitirmenin zamanı gelmişti. Çalan telefonuma baktım. Batı arıyordu. Evden çıkışının ardından on beşinci aramasıydı. Büyük ihtimal mesajları gördüğümü anlamıştı.

Hızlıca kafeye girdim ve boş bir masaya oturdum. Sinirimi yatıştırmak için bir bardak su istedim. Ne olur ne olmaz masada bulunsun. Sabırsızlıkla ve sinirden ayağımı sallamaya başlamıştım. On beş dakika sonra kafenin kapısının açılmasıyla o tarafa baktım. Didem gelmişti.

"Selam." Dedi ve karşımdaki sandalyeye oturdu. Hiçbir şey yokmuş gibi davranması sinirime dokunsada yok saymaya çalıştım. "Selam, Selam." Dedim geçiştirircesine. Yüzündeki tebessümü bozmadan "noldu, bir sorun mu var?" Diye sordu. Sen varsın deme isteğimi bastırdım. Hala bir şey yokmuş gibi davranıyordu!

"Yoo, bir sorun yok." Dedim ve devam ettim. "Didem, sen Batı'nın arkadaşısın ama biz hiç senle oturup konuşmadık." Dedim arkadaş kelimesini vurgulayarak. "Sevgilimin arkadaşlarıyla konuşup kaynaşmayı çok severim." Tebessümü biraz solsada kendini bozmadı. "Evet Batı'yla yakın arkadaşız, kısa sürede çok şey paylaştık birbirimizle." Yalan paralı değil ya salla tabi.

İmayla kaşlarımı havaya kaldırdım. "Allah,Allah o kadar yakınsınız ama Batı bana senden hiç bahsetmedi." Güldü ve "Belki de bilmeni istemediği şeyler vardır." Dedi. Bunu demesiyle kan beynime sıçradı. "Bak sen kafanda güzel senaryolar kuruyorsun." Dememle kaşlarını çattı. "Alınma, şaka yaptım." Dedim ve devam ettim. "Ben seninle buraya kaynaşmaya geldim."

"Ee var mı hoşlandığın falan?" Pat diye mevzuya girdim. "Yanlış anlama seninle samimiyet kurmaya çalışıyorum." Sahte bir gülümsemeyle "var." Dedi. Sahte bir şaşkınlıkla "yaa gerçekten mi?" Dedim ve devam ettim. "Kim, nasıl biri?"

"Orası bende kalsın." Dedi imayla. "Keşke sadece sende kalsaydı ama ben biliyorum." Dedim ve devam ettim. "Didem bir şey soracağım. Sevgilisi olan erkekleri mi buluyorsun yoksa onlara özel bir takıntın mı var?" Gülerek "anlamadım?" Dedi. Anlatacağım ben sana!

"Diyorum ki, sevgilisi olduğunu bile bile birini rahatsız etmek hoşuna mı gidiyor?" Sesim çok sert çıkmıştı. Didem öylece bana baktı ve kendini toparlayarak "Sen Batı'dan bahsediyorsun. Rahatsız olduğunu kim söyledi?" Dedi ukala bir tavırla. "Her arayışında ekranda ismini gördüğündeki yüz ifadesini görseydin anlardın."

Biraz bozuldu fakat farkettirmemeye çalıştı. "Batı'nın seninle konuştuğunu biliyorum Didem. Seni uyardığını da. Ve sen onu aramaya, mesaj atmaya devam ettin. Yazık." Dedim ona acırcasına bakarken. "Sen neyden bahsediyorsun?" Dedi hafif bir kızgınlıkla. "Senden rahatsız oluyor diyorum." Dedim ve devam ettim. "Kendini şu duruma düşürdüğüne değdi mi cidden Didem? Kendini şu duruma biri için sokmana değdi mi?"

"Neden hislerimin karşılık bulacağı biri için bunları göze almayayım ki?" Dedi gülerek. Kendimi asacağım şimdi! "Didem sen şaka mısın?!" Diye yükseldim ve devam ettim. "Batı'yla biz sevgiliyiz sen bunun farkında mısın?!" Beni hiç takmadan arkasına yaşlandı ve kollarını göğüslerinde bağladı. "Sen sana olan sevgisinin sonsuza dek süreceğini mi sanıyordun?"

Telefonunu eline aldı ve bana bir fotoğraf gösterdi. Kalabalık bir ortamdı. Fotoğrafta Batı ve Didem'i Zar zor seçmiştim. Sarılıyorlardı. "Asıl sana yazık." Dedi ve telefonu çekti. "Sana atayım bu fotoğrafı kullanırsın." Dedi ve tekrar geri yaslandı.