canbaz

Bölüm 22- Alev Alev

Medya: İlkay

Bölümde var bir şeyler, rahatsız olacak olan bölümün yarısını direkt geçebilir. Keyifli okumalar yavrular...

✨

"Faul değil mi lan?" diye bağırdı elindeki bira şişesini televizyona doğru sallarken. Üzerindeki beyaz gömleğin bir iki düğmesini açtı içindeki sıkıntıyla, içinin sıkılmasının sebebi çok farklıydı.

Telefonunu kontrol etti yine, kaç saat olmuştu hâlâ gelmemişti eve. Kafayı yiyecekti, kardeşi saatlerdir ortalıkta yoktu. Tam o an kapının zil sesi doldurdu kulaklarını, oturduğu koltuktan hızla kalkıp kapıya doğru ilerlediğinde baskın televizyonun sesine rağmen kapının ardındaki hızlı nefes alış veriş seslerini duydu.

"Aren" dedi hızla, kapıyı açar açmaz karşısında siyahlar içinde tir tir titreyen kardeşini gördü. Aşağıya doğru sarkan elinde silah vardı, ayakkabıları kandı.

"Ne yaptın sen?" dedi irileştirdiği gözleriyle suratına bakarken. Aren dolu gözleriyle, titreyen alt dudağıyla kardeşine baktı ve ağzını araladı konuşmak ister gibi, konuşamadan geri kapattı.

Artem etrafa bakıp hızla Aren'i içeri çekti ve kapattı kapıyı. Çenesinden tutup yere eğdiği kafasını kaldırdı ve kendisine bakmasını sağladı. "Ne oldu, anlat"

"Vurdum" dedi tek nefeste.

Artem'in kollarındaki his bir anlığına çekilse de sakin kalmaya çalışarak baktı. "Kimse gördü mü seni?" diye sordu direkt, sakin kalmaya çalışarak.

"Yüzümü kameralardan saklamaya çalıştım" dedi, suratı buruşurken hıçkırdı ve elleriyle yüzünü kapattı. "Bilmiyorum, bilmiyorum görmediler sanırım Artem"

Yüksek sesle ağlamaya başladığında Artem alt dudağını ısırdı, tuttuğu omuzundan onu kendisine çekip sarıldığında anında elleri sırtını sardı. "Bilmiyorum" diye mırıldandığını duydu tekrar ağlayarak, Artem'in gözleri kapanırken kollarını kardeşine daha sıkı sardı.

"Tamam, sakin ol" dedi eliyle sakince ensesinin dibindeki saçlarını okşarken. "Ağlama"

"Artem" dedi hafifçe geri çekilirken, tamamen ayrılmadı, dudakları yanağına değiyordu. "Ben çıkacağım değil mi oradan, öldü olarak gözükeceğim"

"Aren, kendini kesmek zorunda kalacaksın" dedi dehşetle. "İnat etmeyi bırak ben yapayım, bir kaç gün sonra Oğuzhan seni sağ salim oradan çıkartır"

"Hayır hayır" dedi panikle, dudakları yanağına daha çok yaslandı. "Dışarda idare edemem ben hiçbir şeyi, Artem öldü olarak bilinmek istiyorum. Cidden altından kalkamam"

"Tamam sus" dedi Artem titreyen bedenini kollarıyla daha sıkı tutarken. "Tamam"

O an Aren'in yanağına değen dudaklarının yukarıya doğru gerildiğini hissetti, kaşları çatılırken bir anlığına duraksadı. Tam o an eve ve tenine vuran kırmızı mavi ışıkları gördü.

"Galiba" dedi Artem yavaşça ondan ayrılırken. "Yüzünü adam akıllı gizleyememişsin kardeşim"

Direkt olarak Aren'in dudaklarına baktı, bir an gülümsüyor sanmıştı.

Birden çok siren sesi kulaklarına dolarken ağır adımlarla yürüyerek az önce kalktığı koltuğa oturdu ve birasından büyük bir yudum aldı. Aren titreyen bedeniyle evin içinde dolaşıyordu.

"Oturacak mısın öyle?" dedi şokla.

"Aptal" dedi Artem. "Hemen git çıkart üstünü başını"