ÜVERCİNKA|TÖRE|

-18-

Bu bölümü, bu hikayeye başladığımdan beri sıkı takipçim olan; Zenbbyy armağan etmek istiyorum. Ve diğer okurlarada ayrı ayrı öpücük yolluyorum çiçeklerimm.💜

Medya: Efna Şahmaranoğlu gelinliği.

Lütfen bol bol yorum istiyorum.. Yorumlarınız beni gerçekten çok mutlu ve motive ediyor 💐

&
Ne garip bir serüven oysaki hayat. Nefesimizi kesen anlar, umudumuzu yitirdiğimiz zamanlar, gözyaşı ile yaşamaya mecbur kalınmış dört duvarlar, herşey bitti dediğimiz sayısız serzenişler ve daha nice bitik duygulardan ibaret koca bir hayat... Birde bu hayatın ortasından bizi çekip alan hisler vardır mesela.

Aşk...

Aşk öyle bir duygudur ki geldiğini hiçbir zaman anlayamaz insan. İlk başta sadece korku hissettirir sonra heyecan, titreyen eller, gün boyu kasılan bir kalp ve tatlı tatlı telaşlar... Fazla mutluluğun getirdiği endişe vardır birde. İnsan hiç mutluluğunun bozulacağından korkar mı sahi? Aşk böyledir işte. Bir yanı güven verirken, bir yanı ise hep diken üstünde durmaktır.

Korkuyordum. Bir haftadır hissettiğim bu garip ama huzurlu hislerin beni terkedeceğinden korkuyordum. İlk kez bu kadar mutlu olduğumu hissetmişken, bunun bozulmasından korkmak evham olamazdı öyle değil mi? Kim bulduğu bir elması kaybetmek isterdi ki?

Veya hangimiz kendimize çok yakın hissettiği dostunu kaybetmek isterdi? Buda onun gibi birşey değil miydi? Aşk kazanmanın olduğu kadar kaybetmeninde varolduğu bir duyguydu neticesinde.

Konağa gelir gelmez odaya çıkmıştık ve hiçkimse ile karşılaşmamıştık. Akşama doğru nikahımız vardı ve oldukça heyecanlıydım. Behnan şirketteki son işlerini halletmek üzere çıkmıştı ve ondan hemen sonra Leman gelmişti.

Leman ve Heval nikaha hazırlanmam için büyük bir telaş içerisindeydiler. Leman saçlarım ile uğraşırken, Heval ise ufaktan makyajımı yapıyordu.

"Sahi yenge sen ne giyeceksin nikah için?"

"Bilmem ki hiç düşünmedim. Beyaz bir elbisem olacaktı onu giyerim işte."

"Aceleye geldi aslında yoksa sana gider elbise alırdık. Acaba gidip alsak yetişir miyiz Efna?"

Başımı olumsuz anlamda salladım.

"Sanmıyorum Leman. Hem önemli olan elbise değil benim için gerçekten idare edebiliriz sorun değil."

"Ah canım ya!" Leman yanağıma bir öpücük kondurarak geri çekildi. Seviyordum bu kızı. Çok tatlı ve oldukça samimi biriydi.

"Ah ah yengem ikinci nikahını kıyıyor benim bir nikahım bile yok!" Heval'in serzenişleri karşısında Leman ile kahkahalarımızı tutamamıştık.

"Güzelim sen evlenmek mi istiyorsun yoksa?"

"Yok Leman yenge yok! Ben böyle mutluyum sanırım. Ben erkeklerin dengesizlikleri ve kendini beğenmiş tavırları ile uğraşamam bu genç yaşımda."

"Dengesiz şey seni!" Diyerek Heval'in koluna yalandan bir vuruşla geçirmiştim.

"Zaten bu gidişle Jiyan senden önce evlenir haberin olsun."

"Ay bana onu deme yenge! Hayata başlar başlamaz ilk pişman olduğum şey onunla ikiz olmaktı!"

Tıklatılan kapı ile bakışlarımız oraya yönlendi.

"Gel." Diyerek dışarıdaki kişinin girmesini bekledim. İçeriye çalışanlardan Ceylan girmişti.

"Ceylan birşey mi oldu?"