ÜVERCİNKA|TÖRE|

22.Bölüm

Medya: Bölümden bir sahne temsili.

&
Vücudumda gezinen sıcak eller ile bilincim yavaş yavaş açıldı. Gözlerim loş odada ilk olarak yanımda olan güçlü bedeni gördü. Ne ara gelmiş, ne ara yanıma oturmuş ve hangi ara elleriyle vücudumu gezintiye çıkmış farkedememiştim. Son anlarım bir bir zihnime yerleşince hızla yattığım yerden doğruldum.

"Behnan?" Behnan sağ elini kaldırarak, gözümün önüne düşen saç tutamını nazik hareketlerle kulağımın arkasına koydu.

"Güzelim."

İçimdeki dürtüye engel olamadan hızla kollarımı karşımdaki adamın boynuna sardım. Ensesinde var olan kokusunu uzun bir süre içime çektim ve orada nefes aldığımı hissettim.

İlk zamanlar Behnan'dan ölesiye çekinirken, şimdi ise o konakta yokken evsiz gibi saatlerce dönmesini bekliyordum.

Behnan ani sarılışım karşısında bir müddet donmuştu. Bunu beklemiyordu fakat bozuntuya vermeden ellerini belime dolayarak karşılık verdi.

"İyi misin güzelim?" Sessizce kulağıma fısıldadı. Boğuk sesi tüylerimi ürpertirken, bu adamın her hareketinin beni nasıl etkilediğini hala anlayamadım.

Yavaşça kollarımı geri çekerek, güzel yüzüne bakmaya başladım.

"Behnan onları buldun mu?" Gülümsedi ve eğilerek dudaklarıma sıcak bir buse kondurarak geri çekildi.

"Misafir odasında seni bekleyen biri var." Söylediği sözler ile gözlerim sevinçle parıldadı ve hızla ayaklanarak misafir odasına doğru koşuşturmaya başladım.

Odaya girdiğimde yatağın üzerinde telaşla oturan Zeynep ile ona doğru ilerleyerek boynuna sarıldım.

"Zeynep çok korktum!" Zeynep'te aynı şekilde kollarını boynuma doladı ve bir süre sarılarak sadece durduk.

Geri çekildiğinde kuzenimin ağlamış suratı ile karşılaşmayı kesinlikle beklemiyordum.

"Z-Zeynep birşey mi oldu?"

Zeynep burnunu çekerken başını önüne eğdi.

"Ben böyle olsun istemedim Efna gerçekten bak-"

"Zeynep neler oluyor?" diyerek sözlerini yarıda kestim.

Zeynep başını kaldırdı ve gözlerime baktı uzunca. Eliyle gözyaşlarını sildi ve konuşmaya devam etti. "O gece Bergüzar hanım ve Rezzan sana olmadık laflar edince dayanamadım cevaplarını verdim ve çekip gittim. Sonra yolda bir kaç adam bana saldırmaya çalıştı." Gözlerim dehşetle açıldı.

"Birşey mi yaptılar sana yoksa?"

"Hayır hayır öyle değil. Rezzan yetişti sonra onları dövdü. Ben biraz hırpalandım tabi ve o halde ne konağa ne de doğal olarak eve gitmek istemedim. Abimi biliyorsun duysaydılar beni birdaha evden çıkarmazdılar. Rezzan'da beni kendi dağ evine görürdü işte yardımcı oldu sağolsun."

"Evet?"

"Ya işte sabah kapı çaldı açtığımda Behnan Ağa duruyordu ve bizi yanlış anladı sanırım aynı evde of nasıl kurtulurum bu durumdan kendimi çok kötü hissediyorum." diyerek ağlamaya başlayan Zeynep ile hafifçe tebessüm ettim ve ellerimle saçlarını okşamaya başladım.

"Tamam Zeynep ağlama lütfen ben onunla konuşurum anlatırım olur mu? Hem senin utanmanı gerektirecek hiçbirşey yok anlıyor musun?"

"Öyle mi diyorsun gerçekten?" diyerek heyecanla gözlerime baktı.