တစ်နှစ်ခန့်ကြာသော်....
"ဟဲလို Hana ငါ့ကိို ဒီနေ့အချိန်ဇယားလာပို့အုံးလေ"
"Ah! Kei လာပါပြီနော်ခနလေးပါရှင့်"
ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိုမြို့ရဲ့ စီးပွါးရေးလုပ်ငန်းရှင်များအကုန်လုံး လေးစားရသောသူမ...
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"
"ဝင်ခဲ့"
"Kei ဒီနေ့အတွက် အချိန်ဇယားပါ"
"နောက်အပတ်ထဲ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ Hotel project ကို သွားကြည့်ဖို့ ဘယ်သူ့က််ို လွှတ်ရမလဲ Kei"
မြန်မာနိုင်ငံ...
ဆေးရုံမှာသေလုမြောပါးဖြစ်နေတဲ့အချိန်တောင် အခါးသီးဆုံးစကားကိုဆိုလာသူသူမ...
"အန်တီ...မောင့်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့နော် မောင်တောင်းပန်ပါတယ်..."
"တော်ပြီနှင်းသက်လျာ မင်းကိုဘယ်တုန်းကမှ မချစ်ခဲ့ဘူး ဒါငါ့နောက်ဆုံးစကားပဲ"
"ထပ်ပြောလိုက်မယ် ငါလေ ငါ ခြူးသဥ္ဇာကို သိပ်ချစ်တာ..."
ပြောချင်တာပြောပြီး လှည့်ပြန်သွားသောသူမ ကုတင်ပေါ်က တချိန်ကသိပ်ချစ်ခဲ့ပါတဲ့ဆ်ိုတဲ့သူက်ိုတောင် လှည့်မကြည့်တော့....
"အန်...တီ"
"နှလုံးရပ်သွားပြီ"
ထွက်ခွါသွားသော ဒေါက်ဖိနပ်သံအဆုံး ခုန်နေသော ရင်ဘတ်ထဲကအကောင်ငယ်လည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီ....
Japan....
"Kei Kei..."
"ဟင်...ဘာလဲ Hana"
"ဟို ကျွန်တော်ပြောတာလေ..."
"အော် ...အေး မင်းဘဲသွားလိုက်လေနော် မင်းဆိုငါပိုစိတ်ချရလို့လေ..."
"အာ...ဟုတ် အက်တာဆို ကျွန်တော့်ကို သွားခွင့်ပြုပါအုံး"
"ဒေါ်မြခက်ချယ်...ဒေါ်မြခက်ချယ် အခုထိက်ို စိုးမိုးထားတုန်းပါပဲလား"
မဖိတ်ခေါ်ပဲ ကျလာတဲ့ မျက်ရည်များက်ို ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ကာ တီးတိုးရေရွတ်လိုက်ပုံများ....
"အန်တီ...ဒီနေ့ခြူးနဲ့ date ရအောင်လေ"
"တို့မအားဘူး ခြူးသဉ္ဇာ!"
YOU ARE READING
သူမသည်သာ💖(Ongoing)
Romanceသူမသာ ဘေးနားရှိရင် ငရဲလမ်းဖြစ်စေကာမူ မောင်ရဲရဲကြီး ဖြတ်လျှောက်ရဲတယ်....💖
