Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İşte Şemsettin garip hissediyorum anladın mı? Hayattımdan ilk defa evden ayrıldım, orası evde değildi belki ama." dedim yanımda ki tosunuma derdimi anlatırken.
O da sokaktan ayrıldığımdan beri peşimden geliyordu, kafasını bacağıma yasladığında gülümseyip okşadım başını.
"Aslanımsın be, senle ben çayla simit gibiyiz oğlum." dedim gülerek ve en sonunda Ufuk'ların anlattığı o eve geldim.
Müstakil eve bakarken yutkundum, bahçe kapısını açarken önden Şemsettin yürüdü.
Sigaraya ihtiyacım vardı, Mahir'e ihtiyacım vardı.
"Devrim bana bak lan sikerim o bacağını." diyen Semih ile umursamadan ayağımla onu ittirmeye devam ettim.
İçeriye geçtiğimde tüm grup buradaydı zaten valizimi boş olan odaya koyduktan sonra salona gelip oturuyorduk.
Fatih ve Ufuk tekli koltuklara otururken ben de hayvan gibi ikili koltuğa yığılıp ayağımla Semih'i ittiriyordum.
Düşürecektim puştu, takmıştım kafaya.
"İnsan gelmeden önce haber verir hayvan, yardıma gelirdik." diyen Fatih'le omzumu silktim.
Şemsettin ise ilk defa ev görmüş olacak ki garibim sadece koltuğun yanında oturuyor etrafa bakıyordu.
Garibanın yüzü güler miydi anasını satayım?
"Devrim.. noldu? Bir şeyler olmuş." diyen Ufukla derin bir nefes aldım "Beni bu kadar iyi bilmenden nefret ediyorum şerefsiz." dediğimde sırıttıp geriye yaslandı.
"Anlat lan puşt." dedi Semih sinirle ayak bileğime vururken, acıyla ayağımı geriye çekerken hayvan gibi yığıldı koltuğa.
"Koduğumun öküzü ayağın girecek ağzıma." dedim yüzümü buruşturup bana doğru uzattığı ayağını ittirirken o ise pis pis sırıttı.
