Taksim meydanına doğru geldiğimde gördüğüm kalabalıkla yutkundum, kendimi rahat hissediyordum.
Bu insanlar olduğu gibi kabul ediyordu herkesi.
Bir grup genç kız birbirlerine makyaj yapıyor, erkekli kızlı karışık gruplar ellerinde ki gökkuşağı olan bayrakla mutlulukla sohbet ediyorlardı.
Gözlerimi onlardan çekerek etrafıma baktığımda gördüğüm sevgilimle gülümsedim, heyt be endama bak.
Hızla yanına giderken beni gördüğünde parlayan mavişlerle gülümsedim, ısırırım lan seni.
"Hoş geldin balım." diye sıkıca sarıldığında ben de mutlulukla ona sarıldım, korkmuyordum
Korkmuyordum, korkmuyorduk.
Linçten, hakareten ve daha binlercesinden.. aşkımın yanında gururla yürüyordum çünkü yalnış bir şey yapmamıştık.
Aşk yalnış değildi ve asla olmayacaktı.
"Hoş buldum yavrum.. burası çok güzel." dedim etrafıma mutlulukla bakarken o ise sadece bana baktı "Evet" dedi "Çok güzel."
Bir erkeğin elinde gördüğüm pankartla gülümsedim "Yalnız olduğunu düşünürsen bu kalabalığı hatırla." diye seslice okuduğumda Mahir'de o tarafa baktı
Ve sonra birbirimize dönüp gülümsedik, yürümeye başladığımızda mutluluktan zıplayasım vardı anasını satayım ya.
"İşlerin nasıldı?" diye soran Mahir ile heyecanla işlerimi anlattım, arabayı nasıl tamir ettiğimi anlattırken dikkatle beni dinliyordu.
"İşte sonra arabanın motorunu kontrol etti-" derken aniden saçımı okşadığında duraksadım onun ise güzel denizleri yüzümde geziniyordu
