WTF (Wala Talagang Forever) - (Complete)

Chapter 11 : Under the Rain

Nahihiya ako sa sarili ko at kay Wharton kung bakit nasabi ko yung mga ganung bagay diba dapat sya ang magsabi nun sa kin at hindi ako , nahihiya tuloy ako pag nag kakausap kami kasi naman wala naman syang sinasabi na gusto nya ko , M.U. lang siguro ang nararamdaman ko para sa kanya as in Mag isang Umiibig , at least nasabi ko kung anu yung nararamdaman ko, hindi naman ako umaasa na maging kami basta ang importante nasabi ko sa kanya ..

Kung dati medyu wala akong lakas ng loob para kausapin sya , ngayun hindi na ko naiilang , kailangan nya ng makakausap , kailangan nya ko para maging masaya , gusto ko syang makitang masaya , ngumingiti , gusto ko ipaalam sa kanya kung gaano kasaya ang mabuhay , gusto kong gawin yun , hanggat nandito pa ako , pa minsan minsan na lang sys sumisigaw depende siguro sa mood nya, wala na akong magagawa kung ayaw nyang alisin yun sa attitude nya..

Natutuwa ako kahit paano dahil hindi na nya ako iniiwasang kausapin , medyu maayus na syang kausap pero pa minsan minsan sumisigaw pa rin sya , okay lang yun , pasasaan bat matutunan din nya ang salitang kalma ..

Nag lalakad ako papuntang kwarto nya , kung dati takot akong pumasok sa kwarto ngayun hindi na , may dala akong pagkain , minsan kasi late na sya kung mag breakfast kaya heto ako nang nag aalaga sa kanya , ang sweet ko diba :)

Engkk

Binuksan ko yung pinto , kinakabahan ako , nakaupo sya at nakatingin sa laptop , hindi sya kumikibo

Umiiyak ba sya ??? Sabi ko sa sarili ko , nakatayu lang ako sa may pinto , hindi ko magawang lumapit sa kanya , alam ko may problema sya , at yun ang isang bagay na gusto kong malaman , gusto ko syang tulungan , tulungang lutasin kung anu ba talaga ang problema nya at galit sya sa mundo ..

"May problema ba ?? " sabi ko habang nakatingin ako sa kanya

Ang tahimik ng atmosphere , minsan naririnig ko yung pag iyak nya , na conscious tuloy ako kung anu ba yung tinitingnan nya sa laptop , gusto ko syang lapitan pero wala akong lakas ng loob para lapitan sya ..

"Lumabas kana " Wharton

Naaawa ako sa kanya , ang lungkot lungkot ng boses nya , minsan nga natatanong ko sa sarili ko kung bakit nya nakakayanan ang lahat ...

"Pero kailangan mo ko " sabi ko "

"Hindi kita kailangan , at kahit kailan hindi kita kailangan " Wharton

"Wharton ?? " sabi ko

"Get out !!!! Please iwan muna ako !!! I don't need your help " Hindi pa rin sya tumitingin sa kin , pero ramdam ko kung gaanu kasakit ang nararamdaman nya ngayun " Get up !! Because you know nothing !!! " Wharton

"Kung may kailangan mo ng makakausap , andito lang ako , handa akong makinig sa lahat ng problema mo " sabi ko

Lumabas na ko ng pinto , tiningnan ko ulit sya pero hindi man lang nya ako nilingon, sinara ko na yung pinto at sumandal ako , rinig na rinig ko pa din ang pag iyak nya ... Naaawa ako sa kanya , gusto ko syang tulungan pero hindi ko alam kung paano , wala akong lakas ng loob , ayuko syang nakikitang nasasaktan , dahil pati ako nasasaktan din ...

Ang dami kung tanung na hindi ko alam kung anu ang sagot , gusto kung pumasok sa buhay nya at alamin ang lihim ng buhay nya .. Dahil nahihirapan ako pag nakikita ko syang nasasaktan , gusto ko syang tulungan ... Hindi ko inisip na ang isang Wharton Ledesma ang daming lihim sa buhay , mga problema na hindi alam ng mga fans nya , kahit nga ako eh walang alam kung bakit malungkot sya ...

Nasa may coffee shop kami ni Insan , namiss ko din tong babae na to , namiss ko sya ilang a raw ba kaming hindi nag kita. ..

"Couz , mag kwento ka naman dali , ang daya mo eh " Sandra