𝙾𝙺𝚄𝙻 𝙶𝚄𝙽𝙻𝚄𝙺𝙻𝙴𝚁𝙸 𝚂𝙴𝚁𝙸𝚂𝙸

Bölüm 62

...

Asansörün zeminine oturmuş öylece beklerlerken saatler geçmişti . Zeynep bir an öne çıkmak istiyor çünkü asansörde kilitli kalmaya üstelik Emre ile kaldığına dayanamıyordu . Klostrofobisi mi vardı belki içeride gizli ufacık bir kırıntısı vardı ve o kırıntı şu saatten sonra varsa dışarı fırlar ve büyüyüp dururdu .

Bir süre geçtikten sonra ikisi de susmaya karar verip dip dibe oturduklarında Zeynep bir an önce kurtulabilmek için saniyeleri sayıyor sayma işlemi az da olsa sakinleştiriyordu . Günün verdiği yorgunluk ve sonrasında da asansörde kalma birleşince iyice halsizleşmişti . Tabii asansördeki oksijensizlik de buna sebebiyet vermiş de olabilirdi . Ya da belki de sadece ruhsal , psikolojik , bir şeydi ve Zeynep'in aslında hiçbir şeyi yoktu . 

Her ne kadar hiçbir şeyi olmasa bile oradan bir an önce çıkmaya ihtiyacı vardı .  Bu düşünceleriyle birlikte başını yana yatırarak öylece kalakaldı . Yan tarafındaki Emre başına omzuyla destekçi olmaktaydı . Zaman geçtikçe Zeynep iyice uzanmış ve beklemeye başlamıştı ama asansörde kaldıkları fikrini her hatırladığında dışarı çıkmak için can atan içgüdüsü burada kısıldıklarını bastıra bastıra öyle bir söyletiyordu ki buradan bir an önce çıkma fikri iyice panikletip çıkış yolları aratıyordu . En sonunda Zeynep dayanamayarak tekrar ayaklandı .

'' Nereye ? ''

'' Nereye !? Soruya bak ya ! Hava almaya gidiyorum gelecek misin !? ''

Zeynep doğruca panele yaklaşıp sinyal tuşuna art arda basıp durdu . Görevliler niye bu kadar gecikmişti niye burada öylece kapana kısılmışlardı . Prestijli , zenginlerin gittiği spor salonuna yakışan türden miydi bu asansör olayı ? Hiç de yakışmamıştı !..

Zeynep paneldeki zil tuşuna en az 100 kez daha bastıktan sonra olduğu yere , panelin altına , çöküverdi . Kendisini elinde olsa duvarla bütünleştirecek kadar sırtını asansör duvarına yaslamış ayaklarını ise bağdaş kurmuştu . Yüzünü de avuçlarının içine saklayarak bir süre öylece kalakalmıştı , Emre'nin izin verdiği ölçüde , sürede , tabii .

'' Zeynep ... Buraya gelir misin lütfen ?.. ''

'' Git başımdan ! ''

'' Peki madem öyleyse ben gelirim . ''

Emre kalkarak Zeynep'e doğru ilerledi ve önünde diz çöktü . Elleriyle kapattığı yüzünü ellerinden kurtararak tekrar dışarı çıkardı ve bir elini Zeynep'in çenesinin altına koyarak başını yana yatırıp bir gülüş attı . '' Güvendesin , yanındayım , korkulacak bir şey yok . '' bakışı atmıştı kısmen . 

Zeynep Emre'nin içtenlikle gülümsemesine hafiften tebessüm edince Emre'nin yüzündeki gülümseme daha da arttı . Sonrasındaysa gözler , gözlerden aşağıya doğru kaymaya başladı ...

Yaklaşmış ve Zeynep'i tam öpeceği sırada asansör tam zamanında harekete geçmişti . Asansörün hareketini hisseden Zeynep Emre'yi omuzlarından ittirdiği gibi ayaklandı ve kapı açılır açılmaz Emre'yi dahi beklemeden dışarı fırladı . Sadece asansörün dışına çıkmakla kalmamış binayı da terk etmişti , eşyalarını dahi almadan !

Emre arkasından eşyaları toparlamaktan zar zor yetişmişti . Binadan elinde eşyalarla çıktığında Zeynep taksi aramaktaydı . Bulduğu taksinin bir tanesi de dolu olduğundan öylece es geçmişti . 

Zeynep etrafa bakınırken arkasından Emre çıkageldi . Emre etraftaki insanların bakışlarını gördükten sonra Zeynep'e dönerek şöyle süzerce bir bakış attı . Zeynep ise dışarı nasıl fırladığını daha yeni idrak edebilmişti . Neden üstünü değiştirmeye vakit ayırmamıştı ki !?.