Emre ve Zeynep AVM'de bir süre vakit geçirip birkaç şey satın almaya koyulmuştu . Bunlara yemelik şeyler , ıvır zıvırlar , ve giysi de dahildi . Genelde her şeyi Emre almıştı . Zeynep de birkaç parça şey zorla atabilmişti . En sonunda AVM'de işleri bitmiş sonrasında ise doğruca arabanın yolunu tutmuşlardı . Aldıkları şeyleri bagaja ve arka koltuklara yığarak ön koltuklara yerleştiler ve kemerlerini de takarak yola koyuldular . 1 saate yakın bir yolları vardı eve varmak için , şehirden uzak yeni kalmaya başladıkları o göl kıyısındaki eve !..
Tabii yol ortasında küçük bir sorun ile karşılaşmışlardı . Araba sabit hızda gitmeye devam ederken Zeynep huzursuz olarak kemerini çıkarmıştı .
" Zeynep , neyin var ? Neden kemerini takmıyorsun ? "
'' Keyfimden değil herhalde ! ''
'' Ne oluyor öyleyse ? ''
'' Git restoran aşçısına sor ne yedirttiysen bana ! ''
'' Sakın ! Miden mi bulanıyor , kusacak mısın !? ''
'' Bilmem şu an ufak bulantılar ... ''
'' Ne yapabilirim hiç bilmiyorum kenara çekeyim mi ? ''
'' Çek ... Hemen dur inmem lazım ! ''
'' Tamam tamam , arabaya değil sakın ! ''
'' O yüzden dur diyorum ya ! ''
'' Tamam ! ''
'' İnadım tutsa keşke ... ''
'' Duyamadım ? ''
'' Durdur arabayı artık diyorum ! ''
Zeynep'in bu bağırışı ile Emre yine ufak bir ani frenle arabayı durdurmuş sonrasında da aynı hızda arabadan inmişti . Zeynep bir yandan eliyle ağzını tutarken bir yandan da kemerini çekiştiriyordu . Emre kapısını açarak yanında durdu . Sonrasında da Zeynep'in üzerine eğilip kemerini çıkarttı . Kemer serbest kalınca da Zeynep hızlıca Emre'yi itmiş ve arabadan inmişti . Emre şaşkın şaşkın arkasında bakınırken Zeynep yoldan uzaklaşıp çimenliğe çıkmış ve sonrasında da ne yemiş ve içmişse hepsini çıkarmıştı .
'' Daha iyi misin ? ''
'' Kısmen ... ''
'' Gel biraz otur . ''
Emre Zeynep'in sırtından tutarak arabaya doğru götürdü . Zeynep gitmek için iyi olduğunda da Emre kapıyı kapayarak şoför koltuğuna geçti . Emre arabayı çalıştırırken de Zeynep kemerini takmaktaydı . Emre bunu fark ederek konuştu .
'' Takmana gerek yok burada polis olacağını da sanmam arabayı dikkatli ve yavaş kullanırım ben . ''
Zeynep kemeri elinden bırakınca Emre de arabayı çalıştırıp yola odaklanmıştı tabii odak bile kuramamışken bir anda aklına gelen şey ile gülümseyip Zeynep'e bir bakış attı . Sonrasında zihninde beliren bu komik düşünceyi de dile getirmişti . Bu mevzu uzayıp büyük bir tartışmaya dönüşeceğini anladığında ise arabayı durdurmuş ve konuşmalarına kaldıkları yerden şiddetini eksiltmeden devam etmişlerdi tabii .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝙾𝙺𝚄𝙻 𝙶𝚄𝙽𝙻𝚄𝙺𝙻𝙴𝚁𝙸 𝚂𝙴𝚁𝙸𝚂𝙸
Novela JuvenilOkul Günlükleri !.. Hiç de sıradan olmayan bir hikaye , kimsenin masum olmadığı ve görünenin arka yüzü !.. Dostluklar , bağlar , ilişkiler , düşmanlıklar ve dahası ! ... '' Bu son sözümdür o okula gidilecek ! '' '' Ama baba ... '' '' Aması falan yok...