The Felonious Cordality (Flight Attendant Series #6)

7

"Trying hard to cover your tears huh?"

Parang may kung ano na tumulak sakin para tignan siya. But it was quick. Dahil bigla na lang din niya akong hinatak papalayo sa bakuran ng bahay namin hanggang sa tuluyan na kaming makalabas roon papunta sa motor na naka park na hindi kalayuan sa bahay.

I cleared also my throat so that he can let go of my hand. He bowed at me with his hands both tide in each other while saying sorry. After that, he look his eyes away from me like nothing goes wrong. Malakas din ang hangin kaya naman ganon na lang kaagad nagulo ang nakalugay na buhok ko.

"What's that?" Inosente at mahinahon na tanong ko sa kaniya ng makita ko na maglabas siya ng malinis na panyo at itapat 'yon mismo sa mukha ko.

"What do you think?" Sarkastiko naman na tanong niya sakin pabalik.

Umismid na lang ako at hindi na nagsalita nang kunin yon sa kamay niya. Pagkatapos ay mabilis ako na tumalikod sandali sa kanya para punasan ang mga luha ko na nagsibagsakan na sa magkabilang pisngi ko.

Nakakahiya! Nakita pa niya ako na ganito!

"Was it hard?"

Awtomatiko akong natigilan sa ginagawa ko ng bigla na lang niya akong tanungin ng ganon. Tahimik ako na napaisip habang nakatitig sa maluwag na espasyo ng kalsada na tanging puro sinag na lang din ng ilaw ang nakikita.

"Uhm," Hindi ko alam ang sasabihin ko. I know this was so hard for me already but I can't and don't know when should I start. Kung kailangan ko ba na sabihin at i-kwento pa sa kaniya ang estado at kinalalagyan ngayon ng buhay ko.

We're just now silently standing on the highway of our street. Sobrang tahimik at para bang kulang na lang nanaman ng kuliglig para magkaroon man lang ng ingay sa pagitan naming dalawa ni Xyndrick.

"It's fine. You don't need to answer it if you're not ready to share it." Seryoso na sabi niya.

"Thank you," tanging nasabi ko na lang din sa kaniya sa kawalan na ng masabi.

Maya maya lang din ay nagpaalam na siya sakin para umalis. He wear his black helmet first before he opened the engine of his motorcycle. Sandaling nanlaki ang mga mata ko ng buksan niya ang salamin ng helmet niya at tumingin ulit sakin. Pagkatapos ay pinapalipat lipat niya na ang tingin sakin pati sa bahay.

I smirked already when he didn't say anything at all. Alam ko na kung ano ang iniisip niya kaya naman basta na akong sumampa kaagad sa motor niya at kinuha sa kamay niya ang isa at extra niya pa na helmet. Sinubukan ko din na silipin ang mukha niya pero nahuli na ako dahil kaagad na rin niya na sinimulan patakbuhin ang motor niya papalayo sa bahay.

We went to the near bar where I usually went after class. At first, I felt that he was hesitating to stopped his motorcycle and will passed by. But after a couple of minutes, wala din naman siyang nagawa kung hindi iparada ang sasakyan niya roon sa parking.

Si Xyndrick din ang nauuna sa aming dalawa na maglakad. I was only behind of his back as we both went inside and reached the section where I can see those different kinds of beverages and alcoholic drinks that was all branded and looks very expensive.

He guided me before he sat down beside of me. Then he called a barista to give us Johnnie Walker. Many people where there. May mga nakikita rin akong mga kakilala ko na naroon so I just smiling back at them as a respect.

"Why don't you have some drink?" Tumagilid ako sandali para ialok kay Xyndrick ang hawak ko na baso dahil kanina ko pa siya napapansin na tahimik lang sa tabi ko. Habang nakatingin siya sa mesa.