The Felonious Cordality (Flight Attendant Series #6)

26

"Yes mahal, I'm back....truly back."

Pinilit ko na ngumiti nang humiwalay kaming pareho sa yakap. Nilagay ko ang pareho ko na mga kamay sa mukha niya at deretso lang ako na tumitig sa mga mata niya. Hindi ko itatanggi na namiss ko siya. Namiss ko siya ng sobra. Saglit lang din yon dahil mabilis nanaman na napaligiran ng luha ang mga mata ko. Kaagad ko rin naman na pinunasan yon gamit ang likurang bahagi ng mga palad ko.

Walang mapaglagyan ang saya ko ngayon. Sa totoo lang, hindi ko ma express. Paulit ulit ko rin sila na tinitignan lahat. Napatakip ako sa bibig ko ng makita ko rin ang mga bata. Ang anak nila Carlton, Chandria, Sam, at Bea. Lima lang sila na nandito dahil wala ang anak ni Gianna. Hindi ko alam kung nasaan.

The smile on my face more widened as they started to walk and stopped in front of me. Hindi ko napigilan na tumawa ng makita ko sila na pila pila. Humiga na muna rin ako sandali sa balikat ni Xyndrick ng mangalay na ako.

"We love you and we're happy to see you again Tita Yvette!" Sabay sabay nila na sabi bigla kasabay ng pagbukas nila sa banner na hawak nila para ipakita yon sa akin.

After that, I didn't expected them to sing a song that also made me cry again. Xyndrick gives me tissue so that I can wiped my tears quickly. Pumalakpak ako ng malakas ng matapos na sila at isa isa na lumapit sa akin. Ang dami pala nilang pakulo jusko!

I smell all the flowers that they gave to me. Pakiramdam ko tuloy para akong bumalik sa debut ko. Bago pa man din sila umalis at bumalik sa mga magulang nila ay niyakap ko sila isa-isa. I pinched Ryn's cheeks when it was her turn. Napaka cute niya na bata. Parehas na nakatali pa ponytail ang magkabila niya na mga buhok. She was Bea and Brent's child.

"Pretty," she said using her little voice. Nakalagay ang mga kamay sa ilalim ng kaniyang baba.

"Thank you." Sagot ko naman sa bata. "I'm also happy that I meet you for the first time."

"Anak, come here na." Tawag na sa kaniya ni Brent kaya naman nagmamadali na itong lumapit rin sa kaniya. Brent carrying her at his arms before looking at us again.

"I still didn't believe that you were here again. Mahal,"

Nalipat ko ang paningin ko kay Xyndrick ng marinig ko siya na magsalita ulit. I felt his hands on mine and squeezed it a little. Ginantihan ko naman din kaagad 'yon. That day, I was the happiest person because all of the person who important on me was there.

Dalawang araw pa ako na nanatili sa ospital bago ako na discharged. Habang inaayos ko at tinitignan ang ibang gamit na nasa bag ko, nauna ng lumabas sila mommy at daddy kaya naman si Xyndrick na lang ang naiwan na kasama ko. Naroon siya sa may tabi ng pinto at nakasandal.

Magka krus naman ang kanyang mga braso habang tahimik lang siya na nakatingin at nanunuod sa ginagawa ko. Ramdam ko yon kaya napatigil ako sa ginagawa ko. Inangat ko ang paningin ko at sinalubong nang tingin ang mga mata niya.

"What are you thinking right now?" I asked.

"Marriage." he said.

Namalikmata ako. Hindi alam agad ang sasabihin. Para akong na blanko bigla. Parang hindi yon kaagad nagsi sink in sa utak ko. Napatigil ako at bumalik din sa katinuan ko ng marinig ko na tumawa si Xyndrick.

When he stopped in front of me, he pinching my cheeks softly. Sunod, binaba niya ang sarili niya dahilan para magkasing lebel na kaming dalawa. He held my chin and forced it to made me looking up on him.

"How do you made yourself this so pretty effortlessly?"

Hindi ko alam pero ganon ko na lang din kaagad naramdaman na mag init ang mukha ko pati na ang mamula.