The Felonious Cordality (Flight Attendant Series #6)

30

"How are you bro? Sabi nila tita at tito sa amin ilang buwan ka na raw hindi pumapasok sa duty mo. Ano ba ginagawa mo bro?"

Abala akong nakahiga lang sa duyan habang nakatingin sa malayo. It's been already months since Yvette couldn't find by the cops. Hanggang ngayon ay wala pa rin kaming nakukuha na impormasyon tungkol sa kinaroroonan niya. Sinubukan din namin na tawagan ang airline company na pinapasukan niya pero wala rin naman sila na masabi sa amin na impormasyon.

Hindi ko alam pero parang ganon na lang ako nawalan ng gana sa lahat. Basta ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay si Yvette. Siya lang at wala ng iba. Walang araw na hindi ako nagdadasal para sa kaniya. Sa kaligtasan niya at hindi rin ako  nawawalan ng pag asa na balang araw makikita rin ulit namin siya.

Natigil ako sa tinitignan ko ng bigla na lang humarang si Brent sa harapan ko. Umangat ang tingin ko sa kaniya nang walang emosyon ang aking mukha. Tinaasan naman niya ako ng kilay bago siya nagpakawala ng isang buntong hininga at umupo sa upuan ko na meron at nandoon.

"Sa tingin mo ba matutuwa si Yvette kung nalaman niya na ganyan ang ginagawa mo habang wala siya?" Mahinahon na tanong niya sa akin. "Hindi ba't hindi? Bro-"

"Bro, I want her back." Simple na sagot ko naman. "I want her to be by on my side."

"Kaya nga bro, alam ko yung gusto mo na iparating at nage gets ko. Pero ang punto kasi rito, unti-unti mo ng napapabayaan yung career at trabaho mo." Pagpapaliwanag niya naman. "Ang sa akin lang naman bro, payo ko lang bilang kaibigan mo... Wag mo naman sirain kung ano yung meron ka ngayon."

"Tama. Dapat palagi mo piliin na maging positive lang kahit na may bumubulong sa'yo na hindi dapat."

Sabay kami na napatingin sa lalaki na kadarating lang. It was Tyler. Nakasuot pa siya ng pang working attire niya kaya naman naisip ko na agad na mukhang galing siya sa trabaho niya at deretso na siya na pumunta rito sa bahay.

Mahina niya na hinampas ang hita ko bago siya umupo sa isa pa na upuan na meron doon at inilapag ang mga gamit niya. Pagkatapos ay uminom siya ng tubig. May nangyari yata sa trabaho niya na kung ano. Pero pinili niya pa rin na ngumiti ng lumingon siya sa amin ni Brent.

"Gianna was also crying all day and night." Pagku kwento niya tungkol sa asawa. "Like you, she couldn't sleep that much because of thinking where Yvette is. But, as her husband... I told to her that Yvette will be alive na nanjan lang siya at hindi lang natin nakikita."

Hindi tulad ni Brent, tumayo siya sa kinauupuan niya pagkatapos ay inabot niya ang balikat ko. Mabagal niya na tinapik tapik 'yon habang tipid niya ako na binigyan ng ngiti.

"So bro, like Brent said... you shouldn't be like that. Ibangon mo yung sarili mo. Wag mo ikulong sa ganitong paraan. Pumasok ka sa trabaho at wag na wag mo sisirain at idadamay ang career mo dahil kung ako si Yvette, talagang hindi ako matutuwa na ganyan ang ginagawa mo."

"See bro? Dalawa na kami rito na nagsasabi sa'yo." Nakangiti na sabi ni Brent.

Tipid ako na binigyan sila ng ngiti bago ako malalim na nagpakawala ng isang buntong hininga. Mabilis ko rin na iniwas ang paningin ko sa kanila ng maramdaman ko na ang pangingilid ng luha sa aking mga mata.

Gaya nga ng sinabi nila Brent. Ilang araw pa ang pinalipas ko para ayusin ng husto ang sarili ko bago ako bumalik sa trabaho. Pagkapasok ko pa lang sa site ay ganon ko na nahalata sa mga trabahador na nandoon kung gaano sila nag aalala sa akin pero madali ko 'yon na isina walang bahala.

Pinilit ko na ngumiti palagi kahit saan ako mag punta sa area ng site para lang hindi na nila ako pansinin sa ganon'g paraan. Kinahapunan saglit ako na napatigil sa pagtitingin sa blueprint na hawak ko ng bigla na lang may kumatok sa pintuan ng office ko.