The Emotionless Queen

Chapter 3~ Behind Those Eyes

"I'm a brat after all. I ALWAYS get what I want."

AngeloNightshade

Raphaela's POV

Tinignan ko siya; mata sa mata. Nanigas ako. Ang kaniyang mga mata ay kaparehas sa akin, puno ng sakit at pangungulila. Di ko alam na may kaparehas ako. Naramdaman ko ulit ang kirot sa puso ko. Diba dapat wala akong maramdamang sakit kasi ngayon ko lang siya nakita?

"Raphaela. One of these days, you'll meet someone... someone that has the same pain, has the same loneliness. You will be her friend. I hope you can accept her like you accept me. She will be my replacement. Love her like you love me. Protect her. Because unlike me, she'll never leave you alone. Trust her, OK?"

Naalala ko ang katagang sinabi niya sakin bago siya mamatay. Siya na ba ang tinutukoy mo bes? Siya na ba talaga?

Ngumiti siya ng malapad.  Magaling siyang magtago ng nararamdaman niya. Kaparehas ko siya pero ang pagkakaiba: siya sa positibo at ako sa negatibo. Nakakaya niyang itago ang sakit sa mga ngiti niya. Samantalang ako... sa walang ekspresyon kong mukha.

"You feel so alone, don't you?" sambit ko. Hindi ko inaalis ang mata ko sa mata niya.

Nagulat siya. Pati ako nagulat din. Ewan ko kung bakit ko natanong yan. Pero pakiramdam ko mapagkakatiwalaan siya.

"Why'd you ask?" malamig niyang balik tanong.

I knew it. She's pretending that everything's alright in a positive way. I envy her.

"I can see it in your eyes. You feel so alone," malamig na sabi ko.

Napakagat labi siya saka tumango. "But. I still have my friends. It's nothing." Ngumiti siya, yung masakit na ngiti."The pain of being alone, is out of this world, isn't it?" dagdag niya.

Parehas nga talaga kami. Kaya pala ang gaan ng loob ko sakaniya.

"I know how you feel so well. I know it hurts," sabi ko. Tinignan niya ako saka ngumiti ulit.

"By the way, I'm Ayesha Chase," pagpapakilala niya kasabay ang paglahad niya sa kamay niya.

Kumunot ang noo ko. Chase? Kaanu-ano niya ang kaibigan ko?

Kahit ganun tinanggap ko ang kamay niya. Alam kong mapagkakatiwalaan siya. Ramdam ko na mabuti siyang tao. Saka sinabi ng best friend ko na may makikilala akong bagong kaibigan eh. Siguro si Ayesha na yun.

Nagbukas ang pintuan, napakalakas. Napatingin kami 'roon. Lakas ng loob ng mga yun ah. Sana ganiyan ginawa ko kanina para walang nasira. =____=

Limang lalaki ang nakatayo 'roon. Mga bully ata tong mga to? Kapal e. Napatingin yung singkit na lalaki sa upuan na sinira ko kanina. Namula ang mukha niya sa inis.

"Who the freakin' hell ruined my chair?! This is worth *blah blah* for crying out loud!" sigaw niya. Akala mo kung sino naman. Well. Pax u too.

Tch. Pare-parehas lang ang upuan dito kung makasigaw parang kaniya galing yung perang panggastos. =______________=

Lahat sa klase ay tumingin sakin. Huminga ako ng malalim saka tumayo at nagcross arms. "I did," sambit ko saka tinaas ang kamay ko.

Tinignan niya ako sabay bulyaw, "Who do you think you are?! And you have the nerve to show your face?!" Medyo lumaki yung singkit niyang mata. Ginaya ko ang paglaki ng mata niya. "Diba tinanong mo kung sinong sumira niyan? Oh. Eto. Sinabi kong ako. Tapos sasabihin mo yan? Are you fucking kidding me?" sabi ko saka ngumisi.

"Di niya ba kilala kung sino yung binangga niya?" g1 

"Mapapatalsik yan dito sa school." g2