The Emotionless Queen

Chapter 37~ Bloody Revelation

Ciara's POV

"Target: Mr. Alvarez. A physics teacher in West High. He murdered his students a year ago. But the police doesn't know that he was the one who killed them because of lack of evidence. Now. I want you to kill him." my father said in a cold tone.

He gave me my target's picture and his Biodata. I read it.

Is he a psycho? Why would he kill his students without any appropriate reason? And hell? The police doesn't know that he is a killer? Wow. Just wow.

My emotionless eyes locked with my father's cold eyes "Yes sir."

My father smirked "Don't fail me. I trained you. Pinalaki kitang malakas at matapang. Don't let your emotions ruin your mission."

I am the daughter of a secret agent that kill people. People who committed crime. Matagal nang patay ang ina ko. Kaya eto ako ngayon, sunud-sunuran sa tatay. Yeap. He trained me to be something I don't want to be. I am a killer. That's my deepest darkest secret. Tanging ako lang at ang pamilya ko ang nakakaalam nito.Pati si Nico. Nasaksihan niya kung paano ako pumatay ng tao pero di niya ako linayuan at di niya ikinalat. Hindi ko ito ginusto pero ang tatay ko ang nagpumilit.

I don't kill people... I kill monsters. Itong mga katagang ito ang nagpapakalma sakin pag naaawa ako sa mga taong pinapatay ko. Halimaw sila. Kapwa ko rin silang mamamatay tao. At oo. Hindi ko pinagkakait na isa akong halimaw.

"I know sir. I am already used to this." tumalikod ako saka kinasa ang baril na hawak ko kanina pa saka ibinulsa

Mga tauhan niya ang kasama ko ngayon. Anim kami. Ako lang ang babae. Pinuntahan namin ang paaralan kung saan nagtatrabaho ang papatayin ko. Andito lang kami sa itim na sasakyan namin... nagmamatyag. Hinanap siya ng mga mata ko at boom. Nakita ko siya. Kausap niya ang kapwa niya guro. Medyo malapit siya samin. Ang pwesto ko naman ay dito sa bintana kaya madali lang siyang barilin. Itinutok ko sakaniya ang baril.

"Target: Spotted." I mumbled

Ipinikit ko ang isa kong mata para matamaan ko ang ulo niya. Oo. Ulo ang pinupuntirya ko para tiyak ang pagkapatay nila.

"1... 2... 3... Goodbye Mr. Alvares." I pulled the trigger then

*BAAANG!*

Nagulat lahat ng tao na nakasaksi.  Nagsigawan at nagtakbuhan. Inikutan nila ang walang buhay na katawan ni Mr. Alvares. Agad kaming umalis doon. Wala man lang nakapansin. Foolish people. Kaya madali ang trabaho kong pumatay eh. Walang nakakapansin kasi abala silang tignan ang napapatay ko.

"Mission Accomplished." I sighed. I'm merciless. Wala na akong alinlangang pumatay. Sanay na ako. Sanay na sanay na.

"Good job." bungad sakin ng tatay ko pagkapasok ko sa opisina niya. Tinignan ko lang siya saka umalis.

"Thanks... sir." sambit ko nalang saka tuluyang umalis. Pagkasara ko ng pinto napabuntong hininga ulit ako. Sir ang tawag ko sakaniya pag ganito ang usapan namin. Papa kapag hindi. Mabait naman si papa eh. Trabaho niya lang ang nagpapasama sakaniya.