The Emotionless Queen

Chapter 7~ The Brat Who Can Change Her

"But, no matter how bad you become. I'll always be here; watching you with a smile. Because, I know that there is still kindness in your heart that you don't want to show."

Xander Haruno

Xander's POV

"Umupo ka," utos ko sakaniya. Umupo naman siya. Nakita ko ang kaba sa mga mata niya. Yeah. I know how to read people's behavior. Napag-aralan ko nung college eh. BS Psychology. =u=

Nilakihan ko ang dalawa kong mata. "Anong ginagawa mo sa kapatid ko?" Halata ang takot sa galaw niya. Tawang tawa ako pero sinusubukan kong maging katakot takot.

"W-Wala po!" sabi niya saka umiling na parang bata. Umupo rin ako sa gilid ng sink saka siya tinignan sa mata niya. "Anong nagustuhan mo kay Hime?" seryoso kong tanong sakaniya.

Bipolar na rin ako. Nakakahawa talaga ang kapatid ko. =u=

"I don't know either," kibit balikat niyang sagot. Muntik na akong matawa sa reaksyon niya. Pero seryosohan ito.

Kumunot ang noo ko. "Why?"

"The moment I saw her, my heart skipped a beat. Kinda gay but true," sagot niya saka napangiti ng tipid. Tahimik lang akong nakikinig sakaniya. "Kinda gay amp," bulong ko. Baka nga gay ka bro.

Tinignan ko lang siya sa mata. Iniiwas niya tingin niya ngunit tinitignan niya rin. Baka mamaya saktan lang niya si Hime. Wala akong tiwala sa mga taong hindi kayang tignan ako sa mata kapag sinasagot nila ang mga tanong ko. Hindi sila sincere pag ganun.

Umiwas siya ng tingin saka nagsalita. "When I'm with her, I feel so happy. All I want now is..."Tumingin din siya sa mata ko na siyang ikinagulat ko. Kilala ko siya. Nakita ko na ang litrato niya. Kasali siya.

"To see her smile," seryoso niyang sabi. Medyo nagulat ako. Sincere talaga siya. Seryoso siya sa mga sinabi niya. Nakita ko sa mga mata niya... di siya nagsisinungaling.

Ngumiti ako. "Very well, then. It seems like you've earned my trust. I entrust Hime to you."

Naguguluhan siya. Nagtatanong ang kaniyang mga mata.  
"Is that it?" tanong niya sakin.

"Yeap." sabi ko saka tumayo at nagsimulang kumuha ng pagkain sa ref. Saka isa pa, kabilang siya sa grupo. Alam kong mapagkakatiwalaan siya. Ramdam ko.

"Nagtiwala ka agad?" sabi niya nanaman. Makulit din pala ang isang to? =____=

Di ka pa rin makapaniwala? Nice.

"It's because, I know that you're sincere. You looked into my eyes when you're answering my questions, right?" sabi ko saka sinimulang iinit ang pagkain. Magpadeliver pa ba ako ng pizza? Paborito ni Hime iyon.

"I guess?" Halata ang di kasiguraduhan sa boses niya. Napailing nalang ako. "Ngapala. May ginawa nanaman ba si Hime na kalokohan?" pag-iiba ko ng usapan.

Kilala ko si Hime. Lalo na pag ganito ang personalidad niya, lagi na siyang gumagawa ng kalokohan. Sabi rin ni Dad sa akin. Malaki ang pinagbago niya lalo na nung dinala siya sa Japan. (Although nagtataka pa rin ako kasi naroon na ang lahat ng gusto niya. Anime addict siya) Pero tangna. First day niya pa lang may gagawin na siyang kalokohan?! Imposible iyon!

Kumunot ang noo niya. Mga ilang segundo nung napatawa siya. "Sinira niya yung upuan sa classroom namin saka nambugbog ng tatlong lalaki sa rooftop na nasa ospital na ngayon." Tinignan niya ang phone niya. "And I guess it's too critical."

"Ahh." Tumango tango ako. Nanira ng upuan. Nambugbog... Di naman pala masyado-- T-teka... ANO?!

"A-ANO?!" Napalingon ako sakaniya. Di kasi ako sanay na ganun ang behavior ni Hime sa school. Sa Japan lang naman niya ginawa yung mga mischief niya eh. Noong andito pa si Hime sa Pilipinas di naman siya ganiyan. Matino siya. Saka... First day of school palang niya. Nakakagulat. =____=