Kollarından kurtulmuş kendimi ondan en uzak yere atacakken belime sarılan kollar ile olduğum yere tekrardan çivilendim.
"Bırak beni !" diye nafile bir çabayla birkaç kere daha kurtulmaya çalıştım. Sadece kendimi yormaktan başka bir sonuç alamadım. B...
Nasılsınız ? Umarım pek iyisinizdir 💘 LGS ye girmiş yakını olanlara geçmişler olsun diyorum ve okuyucularımız içerisinde umarım LGS öğrencisi olmamasını temenni ediyorum. Varsa bir abla tavsiyesidir yapmayın ablacım. Başucu kitaplarınızı çok iyi seçin yoksa ileride başınızı çok vurursunuz...
YKS için hazırlanan öğrenciler için de başarılar diliyorum arkadaşlar. Üniversite, toksik bir ilişki gibidir... Acısı vardır (şimdi final haftam bana çok acı ) tatlısı vardır. Acı yönü daha ağır olsa da insan tatlı anılara tutunur, bırakamaz... Umarım gönlünüzce olur diyorum 💖
Yeni bölümümüz de huzurunuzda efendim. Umarım beğenirsiniz. Ben sizi yorumlarda ve yıldızlarınızda bekliyor olacağım ✨
Yazım hataları varsa şimdiden affola kontrol edemeyecek kadar yoğunum efendim sonra düzenlemeye alırım 💕 Keyifli okumalar dilerim ❤️🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanı insan yapan en büyük özelliklerinden biri şahit olmasıdır. Gözüyle, kulağıyla, varlığıyla... Akıp giden bir olayın seyrini tek kelamıyla değiştirebilecek gücü kuvvetinin olmasıdır.
Şahitlik bir tek insana mı mahsustu ?
Gözümüzün görebildiği, elimizin değebildiği her varlık her anımıza şahit olmuyor muydu ?
Mesela bir hastanenin bankı... Ne sevinçlere, ne kederlere, ne ölümlere şahit olmuştu oraya konulduğu ilk andan beri... Ne sigaralar yakılmıştır üzerinde ya da kaç çocuk uyuyakalmıştır üzerinde kim bilirdi.
Caddeyi aydınlatan bir sokak lambası, bir çocuk parkı ya da bir kafenin cam kenarına konumlanmış masası... Ne hikayelere şahit olmuştur dile gelse de anlatsa... Hepsinin birçok dünyaya, birçok insana ev sahipliği yapmışlığı vardır esasında.
Eğer dile gelecek bir varlığı dinleyebilme şansım olsaydı. Elimin altında kalan taş duvarları dinlemek isterdim. Aşık olduğum adamın babasınım doğumuna bile şahit olmuş bu duvarları can kulağıyla dinlerdim. En başından beri... Hiçbir detay atlamadan...
Devran'ı duymak isterdim. Çocukluğunu, oradan oraya koşturan haylaz bir çocuk olduğu zamanları, ergenliğinin ilk zamanlarını... Ailesiyle ilişkisini, asla tanışamayacağım ailesini... Hepsini en yakın şahitinden, bu duvarlardan dinlemek isterdim.
Fakat gerçekler maalesef ki acıydı. Sadece Devran'ın anlattıkları ile yetinebilecektim. Daha fazlasına, belki onun bile bilmediği fazlalığı hiçbir zaman bilemeyecektim.
"Öğretmenim olmuş mu ?" diyen Kuzey ile bakışlarım mum ışıklarının aydınlattığı yüzüne düştü. Önüme doğru uzattığı kağıda bakarken loş ışık altında bile güzelce çizdiği dinazor figürüne baktım dikkatle.
"İnanmıyorum ne kadar gerçekçi olmuş. Aferin sana bebeğim." dediğimde tepemizdeki yıldızları aratmayan gözleriyle gülümsedi. İndirdiği kağıdı dikkatle boyamaya devam etti.
