Yardım (ARA VERİLDİ)

2. BÖLÜM

21 Haziran, 1999

Gerçek dünyadan saklanmak.
(Hiding from the real world)

~DOOM DAYS~

Her zamanki gibi hava bugünde sıcaktı. Zaten ilkbahardı. İlkbaharı seviyordum. Ne çok sıcak ne de soğuktu. Bu yüzden seviyordum.

Üstümdeki pijamaları çıkartıp günlük elbisemi giydim. Beyaz bir elbiseydi. Rahattı ve diğerleri gibi beni çok sıkmıyordu.

Pencerenin önüne geçip dışarıya baktım. Salıncak yine doluydu. Alex ve Axel bahçede koşuşturup ordan oraya atıyorlardı. Başımı çevirip malikanenin sağ köşesinde olan kulübeye baktım. İçeride işçi Gavin vardı. Herhalde içeriyi düzenliyordu. Alex penceremin dibinde durdu ve el salladı bana. Hafifçe gülümsedim.

Odamın kapısı birden açıldı. İrkilerek arkamı döndüm. Gelen annemdi. Ödümü kopartmıştı. Annem bir bana bir üstümdeki elbiseye bakıp beni baştan aşağı süzdü.

Yüzüm biraz kızarmıştı nedenini bilmesemde.

"Üstündeki pek solgun gözüküyor Sara," dedi annem yatağımın sağ tarafındaki çarşafı düzeltip.

"Hayır, anne. Gayete iyi. Solgun falan değil."

"Sen bilirsin Sara..." Annem duraksayıp biraz etrafı süzdükten sonra ilerleyip dolabımı açtı. "...akşam çok önemli olacak Sara."

Anlamsız bir şekilde anneme döndüm.

"Ne var ki?"

"Önemli bir iş," dedi annem.
Yine anlamadım. Kollarımı birleştirip pencereye geri döndüm. "Akşam babanın iş arkadaşları ve eşleri ayrıyeten çocukları buraya gelecek," diye açıkladı.

Pencereye bakmaya devam ederken, "Ne için gelecekler?" diye sordum.

Annem birkaç tane elbise çıkartıp yatağın üstüne attı.

"Baban ve iş ortakları önemli bir işi kazandı. Bunun için kutlama yapacaklar. Parti gibi."

"Himm iyi," deyip lafı kestim.

Annem elinde tuttuğu kırmızı fiyonklu elbiseyi bana doğru uzattı.

"Bu olur mu?"

"Ne için?" dedim elbiseyi elime alarak.

"Yok bu da olmaz. Senin rengin değil."

"Ne için? Sakın anne..ben partiye katılmak istemiyorum."

"Böyle deme!" dedi annem. Ses tonu serti.

Başımı iki yana salladım. "Ben olmasam olmaz mı?"

"Sara olacaksın bu kadar!"

Annem sarı elbiseyi de yatağın üstüne attı. Sonra kırmızıyı çıkartıp mutlu mutlu gülümsedi. "Bu olur. Seni zarif gösterir."
Yatağın ucuna oturup kırmızı elbiseye baktım. Giymek istemiyordum. Ayrıca neden bu partiye katılmak zorundaydım.
"Sara, biliyor musun?...Hector'un oğlu da gelecek."

"O kim?" diye sordum. Cidden tanımıyordum.

"Babanın iş ortağının oğlu. Görmedin mi?"

Başımı salladım.

Annem bana yan gözle bakıp, "Akşam gelince görürsün."

Annem kırmızı elbiseyi bana verip bunu giymemi söyledi. Bende mecburen kabul ettim.

****
Öğlene doğru aşağı inip hizmetlilere yardım ettim. Bayan Barton masanın üzerini düzeltip bana baktı. Bende temizlik bezini almış raflığı siliyordum.