Yardım (ARA VERİLDİ)

34. BÖLÜM: GERİ GELMEYE ÇALIŞTI

Bugün

Keşke biri bana iyi olduğumu söylese.
(Wish somebody would tell me I'm fine)

~LAST RESOERT~

Gözüm açıkken de önümü göremiyorum!

"Merhaba," dedim Bayan Karol'un karşsına geçip. Bana başıyla selam verdikten sonra koridorda yavaşça ilerledik. Düşüncelere dalmış gibi bir hali vardı ve bu beni ürkütüyordu. Ne düşündüğünü biliyordum aslında...Jude'yi.

"Olivia'dan bir haber var mı acaba?"

Artık ona Olivia, diyecektim. Zaten artık benim dünyamdan atılmıştı.

Bana dönmeden, "hayır," diye mırıldandı.

"Öyle mi?" diye sordum kollarımı birleştirip. Derin bir nefes alıp koridorun sonunda durdum. "O kanlar...ona mı ait?"

Başını salladı. "Lanet olsun ki gece kamerlara kapanıyor!...yoksa Olivia'dan haberimiz olurdu...neden böyle olduğu?"

"Olivia yok yani?" dedim konuyla alakam olmadan. "Sonuçta kan ona ait."

"İşin kötüsü de bu! Olivia ortalıkta yok.".

Çok şükür.

"Onu bulmamız lazım."

"Bulun tabii, nede olsa Olivia benim dostum."

"Neyse ben şu lanet Olivia'yı bulacağım...sen nereye?"

"Öyle, geziyorum," dedim etrafa göz atarak.

"Bahçe saati unutun mu!? Bahçeye çık," dedi sert bir ses tonuyla.

"Peki, peki. Ne kızıyorsunuz?" deyip arkama döndüm sinirle. Bayan Karol arkamdan garip bir birşey dedi ama duymamıştım. Sonra saçlarını karıştırıp ortalıktan kayboldu.

Önüme geri dönüp Joe'nun odasının önüne gittim ve kapıyı çalacaktım ki kapının aralık olduğunu fark ettim. Sessizce içeriye bir göz attıp ayağımın tekini içeri soktum.

Joe beni fark etmiş olmalı ki hemen yataktan ayağa kalktı ve gülerek bana el salladı. Başımı sallayıp içeri geçtim ve kapıyı ardımdan kapattım.

Elimi kaldırıp bende salladım. Sonra sandalyeyi önüme çekip oturdum. Joe hemen boş bir kağıt ve kalem alıp yanıma geldi.

Bahçeye çıkalım.

Hayır.

Neden?

Çıkmak istemiyorum...sanırım bugün seninle vakit geçirmek istiyorum.

Joe başını kağıttan kaldırıp gülümsedi. Bende aynı şekilde gülümsedim.

Anladım.

Sence kendi dünyamda yaşarsak deli mi oluruz?

Neden ki? Her insan kendi hayatını kendi dünyasında yaşarsa...delidir.

Haklısın, benimde dünyam var!

Vay canına! Merak ettim Sara. Nasıl bir yer?

Bunu yazıp yazmamak konusunda biraz gerildim. Acaba bana nasıl bakardı, nasıl karşılardı?

Benim dünyam; son zamanlarda çok garip oldu.

Nasıl?

Çoğu kişi öldü. Ve galiba artık kimse birbirini sevmiyor.

Joe donmuş gözlerle bana bakıyordu. Kalemi elinden bırakıp benden bir iki adım uzaklaştı. Neden böyle yaptığını anlamadım.

Hızla ayağa kalkıp karşısına geçtim ve ne var?, gibisinden elimi salladım.