Düzelmeyi bekliyorum. Ancak sen gelirsen düzelebilirim.
.
Beyfendi: ona bakarak, ona gülümseyerek, elinden tutarak güç vermeye çalıştı. Yıldızların Ay'ı, Bulutların Güneş'i oldu. Onun acısının geçmesi için ilaç oldu. Kapalı olan gözlerini mahrumlukt...
Çığlık atarsa, gitmesine izin verme. (If she screams, don't let her go)
~TAG, YOU'RE IT~
(01.20)
Üzgünüm Jude sen benim hayatım için fazla renkli ve fazla acımasız bir kızdın. Bana başlarda her zaman iyi davrandın biliyorum...ama fark ettim ki ilerleyen zamanlarda sen, sen olmaktan çıktım ve başka biri olarak önüme düştün.
Seni incitmek istemedim. Affet. Ama galiba benim dünyamda sana yer yokmuş bunu anladım. Senin gerçek dünyanda ölmek vardı. Bu senin kaderin kabul et. Senin lanetli kaderin. Ondan kurtulamayacağını bilmeni isterim. Kendini izlemeni istemem.
Pardon, sanırım biraz abartıp seni rahatsiz ettim. Ama bunlar gerçekler. Buradaki doğrular yanlış, yanlışlar da benim için kabul edilmiş.
Bu yüzden iyi biri olduğunu biliyorum Jude. Sağlıklı olduğunu da biliyorum. Sadece iyi olmayan birisi varsa bu delilerin arasında o da benim.
Çizdiğim resmi masaya bırakıp üstüne bir şeyler yazmaya çalıştım.
Jude'den kurtul!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana sürekli uyuduğumu, söylüyorlar. Onlara garip bir şekilde bakıyorum. Onlara gülüp uyanığım, diyorum. Galiba beni garipsiyorlar.
Deliler etrafıma toplanıp beni eserinin bir parçası yapmasını, söylüyorlar. Gülüp geçiyorum.
Galiba seni bulmak çok geç olmayacak Jude.
Kalemi elimden bırakıp yazdığım saçmalığı baktım ve güldüm. Aptalca! Kağıdı çekmeceye koyup yatağa uzandım ve karanlığa bir süre bakıp kendime gelmeye çalıştım. Gözlerimi ikide bir kapatıp açtım...esnedim...yana dönüp hayal kurmaya çalıştım ama eskiler aklıma gelmeye başlayınca düşünmeyi bırakıp tekrar aynı pozisyonu aldım ve içimden ofladım.
Biraz daha aynı pozisyon da kalınca sıkılıp ayağa kalktım ve odamın kapısını açtım ki karşım da Bayan Karol'u gördüm. Gözlük altından bana bakıyordu ve korkunç gülüşüyle bana sinsice bakıyordu. Yine makyajı abartmıştı. Giydiği elbise yerlerde sürünüyordu ve elbisenin uçları kir içindeydi.
Bu kadın neden her gün böyle?
"Kendini nasıl hissediyorsun Sara?"
Bu kadın gecenin köründe ne yapıyordu kapımın önünde?
Başımı çevirip koridorun sonuna baktım. Bütün ışıkları söndürmüştüler. Bayan Karol'a dönüp başımı kaşıdım.
"Ben...iyi gibi," deyip lafı kısaltmaya çalıştım. Ama sanırım Bayan Karol lafı bölmemeye hazır duruyordu. Bir kaç defa odamın içinde ufak bir bakış attıp bana geri dönüyordu. Sanırım onu içeri davet etmemi istiyordu.
